भारत १ | Bharat 1

आदिपवे, [११ वेद जसा गुरु-भजना यर्ष क्षपण न तसा धना जपला ॥ रात्री-दिवस उत्साह दुष्कर सेवा-महातपें तपला ॥८७॥ निज पूजाचे विसरला चुकला जठरारििलाचि तर्पाया॥ निद्रेलाचि न जपला खिञजला मन आढसासे अर्पीया॥५८॥ होय प्रसन्न बहुतां- दिवसी गुरुवामदेव वेदा त्या ॥ सर्वेज्तत्व कुशछ-वर, दे, कोण न, काम देवथे दाया ॥८९ ॥ प्रथमच्छात्र-परीक्ष[- तात्पर्य असाच जाणती आर्य ॥ अत्यल्पाह निज-गुहचें साधावे त्यज्ञाने देहही काय ॥ ६०॥ गुरुने अत्यावयक॒अशनादि निषेधितांचि सोहावें ॥ ह उपमन्यु-परीक्षा- तात्पर्य प्रेमळीचे जोडावें ॥६१॥ वेद-परीक्षेचें हें तात्पर्य, गुरूक्त अनुचितहि कर्म कारितां हिमोष्णदुःखा तदसग्रह मानितां घडे शर्म ॥६२ ॥ जारे गुरू सेबरेसि न घे शिष्यें अर्थे कराने तारे त्यातें ॥ प्राथाने तोषवावे अहिततमाज्ञान-बीजहारित्यातें ॥ ६३ ॥ गरुदक्षिणार्थ उद्यम॑ कारितां शक्रांदि-देवता ठर्ण ॥ होती सहाय दुर्जन- विंग्रितही कार्ये होतसे पूर्ण ॥ ६४ ॥ हे प्रतिपादन आहे वेदचारंत्रांत तेचि पारेसा हो ॥ गुरुभक्ताचा महिमा पापांत महागजांत हारेसा हो॥ ६८ ॥ बेद गुरुकुळापासाने अंदुंधिपासाने जोंबे चंद्र निघे। त्यासाहे होते झाले उत्तंकप्रयुख साध शिप्य तिघे ॥ ६६ ॥ १ क्बराचा द्रव्यरक्षक. २ वामदेवासारखा गुरु, ३ मुख. ४ अत्यंत अहितकारक अज्ञानांचें बाज नाहींसें करणारा. ९ उद्योग. ई त्वरित. € शिष्य, ९इंद्र७ विघ्न केलेलें. ९० समुद्र,