चार चाँदन्या | Chaar Chaandanyaa

रमाकाकू २ आमच्याकडून सा5$री तयारी आहे. आतां हवं तेव्हां ये म्हणावं सटवे ! ( सहज बाहेर पहात ) पण मेलं अंघाहून क्रिति आलंय्‌ ! रत्च भरळंय्‌ आभाळ. पाऊस कॉसळणारसं वाटतंय. 4 चौपाई र व्र आठी क रॅ माठ र झी र तो सी कढ [ शांता चौपाईवर जाळीचा रुमाल पसरू लागते. तो वाऱ्यानं उडतो. ट्ांता १ या वार्‍यानं तर भंडावून सोडलं बाई ! ( धाडकन दार लावते. ) रमाकाकू : अग, ती फुलदाणी ठेव ना त्यावर. म्हणजे- शांता १ पण फु कुठे आहेत. फ़लदाणींत १ रिकामीच कशाला ठेवायची, उगीच तिनं हंसायठा १ रमाकाकू : कमळीला सांगितलंयू फुले आणायला. पण ती उगवेल तेव्हां खरी. ही वासंतीहि कुठं हिंडतय्‌ देव जाणे ! मीच एकटीनं किती मरायचं बाई |! चह्दब डची आवरासावर करतां करतां कबर मोडली माझी. ( खुर्चीवर बसते. ) शांता : पण खोली कशी छान, झकपक दिसतेय नाहीं आतां १ कुणाला वाटायचं, आत हळदीकुंकुंच आहे आमच्या घरीं. रमाकाळू : पण शांता, ती हातपेटी जरा पूस तरी फडक्यानं; अन्‌ जरा इकडेच सारून टेव ना याता ३ कशाला १ मोडकी तर आहे ती. रमाकांकू : हो ग! पण आमच्या घरीं बाजाची पेटी आहे एवढं तरी तिला कळुंदे की. खरंच, त्या रानड्यांचा फोनो आणतेस मागून १ ांता : मागितला मधघांशीच. देत नाहींत ते. रमाकाकू : नाहीं तर नाहीं. घ्या म्हणावं उरावर ठवून. दांता : पण आई, फराळाचं पुरवठ्याला येईल ना ग सगळं १ निवडी, बिस्किटं, केळी... रमाकाकू : हो-बरी आठवण केलीस. कुंकवाच्या पेटींतले दोन आणि धे अन्‌ डझनभर सफेत वेलची घेऊन ये क्रोपऱ्यावरनं. अगदीं थांबत जाऊन पळत ये.... शांता : सफेत वेलची १ (पसे आणायला आंत जाते. ) फ्य