सांगी वांगी | Sangi Wangi

ती बाई आसुवं ग तांब्यात मी मरीली तो बाई तांब्या गगेत मी सोडीला त्य बाई यंग्रेनं उदक यला ते द्विलं ते बाई उदक मी कुडाला पाजीयीलं त्या य कडानं बाई काठी बला दिली ती बाई काठी मी बरडाला आणून दली त्या बाई बुरढमनं य . परडी मला 7दरेलीन्‌ ती बाई परडी मी माळ्याला सये द्रिली त्या य साळ्यानं सई फुलं मला दिली ती बाई फुलं मी देवाला अपण केली ईश्वर पवेतीच्या चरणा/वरी मी वाहिली आणि मग कहाणीला खरी रंगत येत जाते. अशा वेळी मध्यान रात्रीचा चंद्र खाली कलायच्या अगोदर या चोख्यामेळ्यात येऊन बसावं म्हणतो न्‌ गोष्टीला कान देतो! आपलं चांदणं पुरतं भोगायच्या अगोदरच तेलातुपाचं दिव्याला भरण घालीत तिथं बसायला तो उतावीळ होतो. एवढ्यात त्याच्या कानांवर पडतं की---- ' अगदी म्हणजे अगदी जुन्या काळी समुद्राच्या काठावर भाकरीचं पीठच पीठ होतं. तर ज्याला भूक लागेल त्यानं तिथं ऱद्ह्य सांगी वांगी