जयदेवी | Jayadevii

६ नाणून जयदेवीनें खाट्यावर आंग टाकळे आणि इतर मंडळीही शेकोटी मॉशतीं पसरछी. निद्रादेवीचे परम प्रीय कैठमणि शिवाय करून त्या जागीं कोणाळा क्षॉप येणार ! एकमेकांशीं गोष्टी बोछत ती मंडळी पडली होती. जयदेवीचे मन स्वस्थ नव्हतंच आणि तिखा श्रास होईळ ह्मणन तिच्या सख्यांनीही तिनजवळ बो छण्य[च! विचार केळा नाहीं. तरी ती जाग! होतीच बापाला $ेंद करून नेर्यादिवसांपापनच क्ोपे- ची आणि तिची गडी फूः झाली होती इतक्यांत एक नवखा मनृष्य आंत सरळ शको टी पर्यंत आला, जयदेवीकडे एकवार त्याने अवलो- करन केलें आणि त्याच पावरी तो परत निषून गेछा नयदेवीचं तिकडे छक्ष नव्हत तथापि इतर मंडळीनी तो मनुष्य मसळमान असल्याचे ताडळ॑ भागि त्यांस मीतिवा॑ छागदी. काय कारण असेछ ते अस्ते पण एक।नं देखीछ त्या महंमदी गृहस्थास प्रतिकार कर- ण्याचा प्रयत्न केला नाहीं. तो निषन गेल्यावर एकान बातमी सांगितली कीं, येथून जवळच मुृसळ मान ळांकांची एक टाळी फिरत असल्याचे महा क कळ होत- दिल्लीच्या पातशहाचीच मंडळी ती अप. ल्याबद्दच मळा मागील मुक्कामावर ठोक सांगत होते तथापि मी तिकडे इटेक्ष केलं, परंत आतां मझा वाटत कीं, कदाचित्‌ आपण निनळा आहे हच तर त्या टोळीचे ठिकाण नतेळ ना ! इतकें तो गृहस्थ बोछते आहे तोष पांचचार परळी उठून बसही आणि त्यापैकीं एकजण बाहेर