खरा ब्राम्हण | Kharaa Braamhan

अंकशेला ९ टाणकन्‌ उडी मारून दूर होतो. ] कायरे म्हादबा, हा म्हार कायरे १ अन्‌ गाढवा, त्याला तू शिवलास ! म्हादबा : ( स्व, ) पचाईतच झाली ! आता कसं करावं. (उ. ) आइ5$र इचिभन ! ह्यो कोन म्हार व्हय ! गावबा : (स्व. ) भटाला ब्रिचकला हा टाळकुट्या ! (उ. ) म्हार असला म्हणून काय झालं ! माळकरी माळकरी सगा. म्हादवा : माळकरी असला म्हून १ आम्ही मरांठं, म्हाराला शिवून काय धरम बुडवायचा १ बामनं काय ब्रोलत्याल ? थुःत दुझ्या जिनगानीवर मर्दा. मला दृण्टाळ केलास व्हय ! भडाय़ी : विटाळ झाला दुम्हाला भम्पकराव. रामनवमीचा दिवस-उपवास--- गावबा : आणि भरल्या पोटी विटाळ १? थरकत घोडा भडकत निश्याण, चव्हाटे : सचेल स्नानाशिवाय तुम्हाला सुटका नाही. ब्राम्हण म्हणवता आणि महागला शिवता ? काय सगळी थंट्रा समजता ? हे पैठण आहे पैठण. चे आहे २ क गावबा : गावठण नाही, पैठण आहे, समजलात १? निट्तति, ज्ञानदेव, सोपान, मुक्ताबाई, या संन्याशाच्या कारट्याना जन्मभर मसणवटी दाखवणाऱ्या धर्म- मार्तेडांचे हे पैठण आहे पैठण. थरकत घोंडा भडकत निशाण. स्हादबा : ( स्त्र. ) म्हारडा लह एडपा. धुसायचं देवळात. कोन वळाकतू ! भम्पक : म्हादबा, खूप अक्कल पाघळलीत, म्हादबा : म्या काय केलं भम्पकराव. भम्पक : अकलेच्या कांद्या, सगा म्हणून तू या गाढवाच्या पाया पडलास. म्हणून मराठा समजून याला मी शिवली न हार घेतला. ( विठ्ठच्या अंगावर धावून जातो. ) गाढवाच्या लेका, महारडा कारे तू १ लाज नाही वाटत !? विठ्ट : जन्माची नि जातीची कसली लाज १ जोहार मायबाप जोहार, सूर्यवंशी रामाजी बाजीचा मी महार, तुमचे गावचा वेसकर खबरदार, धन्याच्या रजेने सारा कारभार, करतो की जी मायबाप,