गूजराती काव्य संक्षेप | Gujarati Kavyasankshep

१० राग धनाश्री श्रौरामे करीयो धल्ुपने! भगजी, जनक पण पाळ्यु राख्यो रगञी, रावण उठो थइ साववानजी, गयो लका पामी अपमाननी« ढाळ. अपमान पामी गयो रावण रामे भाग्यु चाप, ते समे त्रयञयकार चरत्यो ययी अधिक प्रताप सहु सभाने मुरडायळी ते यय सरव सचेत, श्रीरामने जोता तदा बा सल्यप्रेम समेत सह परस्पर बातो केरे रघुत्रीर अति सुकुमार , ए कठण सायक केम भाग्यू एम करे मन विचार. हरख आणु आव्या सहुने रोमाचित गदवाण ; अनक सीता सहित सरंवे हर पाम्या जाण ते समे विश्वामित्र उठ्या हरख प्रेम अपार ; रुंदे' 'चापिया रघवीरने आशीहा देता सार स्यारे जनक आज्ञा यकी उठचा जानकीज्ञी प्याहे ; हसगमनी हरखर शु वरमाळ भरही करमाहे, श्राणगार सजीया सोळ अगे चुदडी इळकार; 'पकाद 'ग्यवी यायले अम तांडेतनो 'चळकार शकांत चाले चपळ चरणे घुघरी घमकार, पदपान अणघट बीखिया, नेपुरनो इप्पकार एचा जगतजननी आचिपा जानकीर्ूप रसाळ, रघुत्रीर केरा कठमाहे आरोपी वरमाळ निज आसते बेटा जईइ हराखिया सीतामन, वाजित्र बाजे अतिघणा कोरे गान मगळ जन आनंद मन पामी तदा उठा जनक राजन, रामरध्मजने वेझड्या पीठाने आसन जामात श्री रघुवर थाय ते जोइ हरखे राय. पडे विश्वामिंत्रनी साथ बोल्या स॒ुणता सरव सभाय.- ककीतरी लो अवघपुरमा रायदद्ार्‍य ज्याहे. सहुसायने तेडी भूपति बेहेल्य पघारे आहे