संसार असार | Sansaar Asaar

आत्मवृत्त, टा ह्यो पंथाच्या अनुयायी असल्यानें त्यांच्याशीं विवाह केल्यामुळें ,मी (तिबहिष्कृत होईन; अशी त्यांनां भीति वाटत होती. दोभतीन वर्षांपासून माझ्या वडिलांनां अंत्गळाचा विकार सुरू झाला ता. १९०० सालीं ह्य विकार अतोनात बळावल्यामुळें गाझीपुरच्या स्पिटलमध्यें शक्नरक्रिया करण्यासाठीं त्यांनां नेण्यांत आलें. ते अत्यवस्थ. असल्याची तार आल्यावरून मी तिकडे निघालो. शक्नक्रिया अगोदरच रकण्यात आला हाता; परतु [तेहायश न येतां दुदवार्न याच दुखण्य ,कादशीला त्यांचा अंत झाला दिलदारनगरला दोन महिने राहून, वडिलांचें औध्वंदेहिक आरोपून । कलकत्त्याला परत आलां, व बी. एल्‌. च्या परीक्षला बसला, तींत यश इल, अशी मला आहक्षा नव्हतीच; व शेवटीं त्याप्रमाणेंच झालें. डिसे- रांत माझ्या भावी पत्नीच्या कुटुंबांतील मंडळींनी मला बॅरिस्टर होण्या- रतां इंग्लंडला पाठविण्याचे ठरविले,व१९०१ च्या जानेवारीत मी तिकडे वाना झ!लो. इग्लढला जाऊन मी “मिडल टेॅयल'* मध्यें द[खल झालो. या वेळी प. वा. रमेशचंद्र दत्त यांचें मला फारच साहाय्य झालें. लंडनमध्ये मि. यूजेन ऑसवल्ड था ग्रंथकारांच्या घरीं मीं राहिले होते. तिसऱ्या णजे शवटच्या वषा मिसू घोसाळ १ मी यांनीं एकमेकांच्या अनुमतीने आमचा “वाडनिश्वय'क्षोून टाकला. तरीहि ल्यांच्या कुटुंबांतील मंडळीनें मला पुढहि पशांची मदत चालूच ठेविली. (1१६ नाव्हबर १९०३ राजा मी विधिपूवक बॅरिस्टर झाले आणि २७ 1टिसबरला कलकत्त्याला परत आली. प्रक्टिस सुरू करावयाला मजपाशी भाडवल कांहींच नव्हतं. माझ्या वडिलांनी ठेवलले'सव पसे १९००२पये आईन माझ्या स्वाथ।न केले, व त्यांतून हायकोटंची सनद काहून म! दा1ञजालंगला प्रक्टिस करूलागलो; परंतु तेथे माझा जम न बसल्यामुळे मी रगपुरल! आलों र५रला असतां रामानंदबाबूंच्या * प्रवासी ? मासिकांत॑ माझ्य] पुष्शळ गोष्टी प्रसिद्ध झाल्या, व रवीम्द्रनाथांच्या खालोखाल वंगवाड्ययांत