दासबोधांतीळ उपदेशपाठ | Daasabodhaantiil Upadeshapaath

शद ब सामर्थ्य लागतें, याची कल्पनाहि नसल्याकारणाने हल्ली बहुतेक पुढारी ह्मणविणारांची पुढारीपणांत तिरपीट उडते, पुढारी होण्याची आकांक्षा ज्यांच्या मनांत उत्पन्न होत असेल, अशा विद्यार्थ्याला पुढारी ह्मणजे काय याची कल्पना यावी, या हेतूनं ह प्रकरण घातलें भाहे. पुढारीपणाबद्दलचे समर्थाचे या प्रकरणांतील विचार सर्वत्र पुढारी ह्मणविणारांनी मनन करण्यासारखे आहेत. समर्थांच्या वचनानुरूप पुढारी झाल्या- शिवाय भाह्मांला माग नीट छागणार नाहीं. ज्यांना पुढाऱ्यांची कतेब्यें माहित नाहींत, ते एक दृष्टीने विद्यार्थीच होत. समर्थ पुढाऱ्यांचे चार वर्ग करतात. १ निष्यृह, २ महापुरुष, २ महंत व ४ समर्थ यांत * समर्थ ? पुढारी सर्वश्रेष्ठ होत. या चारहि वगाची लक्षणें ब कतं््ये या प्रकरणांत संक्षेपतः दिलीं भाहेत. बिस्तार मूळ ग्रंथांत पहावा. ज्याप्रमाणें चांगल्या व्यवहारक्ष मनुष्यांची जरूरी आहे, त्याचप्रमाणें पुढारी माण. सांचीहि जरूरी आहे. त्या शाखेतील विद्यार्थ्यांचे उपंदेशपाठ या प्रकरणांत द्लि आहेत. ते बरील कारणांकरतां अस्थानी बाटणार नाहींत, अशी भाशा अहे. शेवटी दोन परिशिष्टे दिलीं आहेत. मनाचे शोक हॅ प्रकरण फारच मनोहर व बोधप्रद आहे. पुणें बोरे ठिकाणीं ब्राह्मण प्रात:काळी हे प्रकरण स्तोत्राऐवजी हणत असत. व इतर छोक संथ्येच्या ऐवजीं ह्मणत. ही पद्धत अळीकड दहावीस वर्षातच बंद झाली. या प्रकरणांतील बेंचक श्लोक दिल्याशिवाय राहवेना हणून ते दिले असून, ढघुबोध प्रकरण ढहान मुलांनां उपयुक्त ह्मणून दिल भाहे.