मारी क्युरी | MARIE CURIE

काही गझ्लायने असतील का? त्वाये एक दिक एका क कागद्यधोचती फोटोगराफिक प्ल्ल्मिचे अर्नेक र डवले रतू दा की ए्वीचे डोळ्यांची टिसिणारे किण आते आऊन ती फिल्म काळी करू नयेत. क्ष-किरणच तेवढें आरपार जाऊ शकतात मग त्याभोवती एक धाबूचा पत्रा गुंडाळला आणि त्याव कारही ग्सायने शिंपडतली. गग. त्याने ती फिल्म, तो पक्ना आणि ती रसायने काही तास पखर उऱ्हात उंबली. त्या फिल्मवर प्राक्षिया करून, ससाथनांमुळे काही किण, जाळा वत्नगदे ब धातू यांच्या अपा! जाऊन, फिल्म अब््दी झली आहे का हे पाहिले. अगकेगळी गसायने शिंपडून त्याने तोच प्रश्ोग करून पाहिला. त्वापैकी फकत 'यरेमिअर' सा रसायनामुळे फिल्म काळी झाली होती अने दिसून आले. व पण एक दिवस, सुर्यप्रकाश नमल्यागुळे फिल्मचा तुळद्य धासू ब युरय्मम यागच्ये ठेवुन ते पकीर डेकलाच्या खणात सुर्थप्रकाश पडण्याची आट पाहत उंबून दिले. नंतरचे बोच. दिवस मळधचच होते. पण झ्याय भ्रुचले कुणास सञऊक, चेक्वीलने ती सणातली प्लम ४व्हलप उण्याचे ठादिले. आश्‍चर्य म्हणजे, फिल्पना युपनिअम एसावनाचो प्रक्रिया खणातही झाली होतों आणि कागदाव्य गुद क तीं उमरली होती. काळोखात, बंड छणात, घु्याकिशपण आत्त अगपर्यट पोहचण्याची शक्यता नमठानाही अ- काणांचे उत्सर्जन झाले होते. घ्‌ाच न अर्घ अता की बुरेविन हे मूलद्रव्य म्वत-च काही किरण बाहेर य॒कीत असावे. त किण धातूच्या पत्र्याटुनही यलीकडे जाण्याइतक प्र असावेत, ते. फेल्मपर्ंत पोहचले. ऊरी &!-किरिणांप्रमाणेच त्याने इन्मही चाच्या घेठल्या. तरी निरष्कर्ण एकच- ते पँगळे आहेत, क-किल्णांपत्रमाणे काम करते असले तरीही! बैकवॅरेलन. अदा ेडिओअंक्टिव्हिटीचा शोध लावला. त्यालाच रेडिएशन असेही हणतो आपण. त्यावेळी त्याला एक्टेच कळले होते झी हे अती शक्तिशाली किरण आहेत, तै नुसत्वा डोळ्यांनी दिन याहीत, त्याःयुळे ते आजवर बगाला अज्ञात रहिले आहेत. . _ मण त्यान आपल्या संशोधनाचा अहवाल प्रसिद्ध केला. पण हे किएण कोणते ते शोधण्याचे आव्हान कोणीही स्वीकारले नव्हते. ते कोडून कसे येतात हेही कुशाला कळले नव्हते, अगदी बेक्वलला स्वत:लाही ! त पण चा शक्‍यताधे एक विलक्ष्ण आकर्षण पर्रीच्या मनात ण झाले. त्यासाठी कोणत्या तशनांची उत्त द्यावी लागतील? किरणोत्सर्गाचरील (६२४३०3०1४७) कार्यांचा प्रारंभ मारीला तिच्या संशोधनाचा विष्य सापडला होता. तिला एक छोटीशी खाली देथ्यात आली होती. फदार्थचिज्ञान आणि पाययशास्त्राच्या या प्रयोगदाळेच्या खोलीचा झाम्रान ठेवण्याची हनन प रः र्य ग कड ना. > च्य र ल नाचला नड क जम. च बात. डन. आय्य अपि नअी चन नहि अध्वालप 4: जया < टली सन स र ह बडी क न कपत सुटनपिशिटलयाट ब नि भवाटनककच्न जन स 2:22 छ्बोत्ली म्हणुनही वापर होत असे. ती खोली अगदी यकोजी बारणाही, ओलघ्ा आणि विलक्षण थंड होत. खोलीतल्या या गैग्लोची त्रासदायक छा होत्याच पण त्वाशिवय त्या जीवरटण्य! धडीमुळे प्रयोगाची प्ाधने योग्य त्या स्थितीत आणि योग्य प्रकारे न्छार्यक्षम खेंवणेही कळीपा जात होते. मार्गच्या श्शोध्लाचा पहिला भाग होता- बेक्वीलचे ज्लिण कितपत शक्‍्तिकाली आहेत हे थोबच्याचा मार्ग शोधून काढणे. जल निघणारे हे किण साधेसुधे नव्हते. पागीकडे हे अप्याचे उत्तम यंत्र होते. पिअरी आणि त्याचा भाऊ जेक्‍्वेमने चे शोधून काढले होरे आणि त्याचें नाद होते 'इलेक्ट्रोयीटा'. हवेतील किजेचा पवाह- मग तो कितीही शुझ्म असो - हे यंत्र मोजू शञत होते वेक्वरेलन हे दाखवून दिलेच होते ळी युरनिअयमधून इवेटून आणारा विदकुतप्रवाह बाह पडतो. त्यामुळे मीला या प्रवाहाची शकतो मोजणे शक्‍य झाले. हवेतील विदयुतप्रवाहाची शक्‍ती तिने पोजलीं. पाठोपाठच म च । शसायनांचे हृडे तितके नमुने तिने गोळा केलें आणि पग तिर्‍े त्या सर्वांच्या चाचण्या घेतल्या. काही दिवन्नातच किला या चाचण्यांपुळें पहिला निकाल मिळाला. तिला आढळुन आले की सुपेनिञमच्या प्रपःणत्बर या किण्णांची शक्‍ती अक्लबूत् असते. युपेनिअपचे प्रमाण जेवटे अधिक तेक्ढे ते किर अधिक शकितदव्ाइली असतात. इतर आहेही आणि किटींही प्रमाणात त्या बश्टूत़ मिमळले तती त्या किरणांचे स्वरूप याराने ज्प्याल्य, अहिणला माहिलंल्या प्रषाचा ठ्य काही पाण; क्लिच्छा 19 जाणार क््चे सशापकाडलाऱ घाजकलेपसाठी स्वतःला वाहून पेव्ल्याच्य इपाला श्रिसती. ' शपत अबोष्याच्याया प्राश्ल? 'मा््वतेची गोंदे पणात बापा, त्वचा पिंक कचण्यासाधठी माप््वाबिषबष्ठ राशीपगासाठी जोडपेणी 4हया करपाऱ्यांची कष्ट योड कमी व्हानेत म्हणून जाणडी न्पाफए्लेल्या रुच्णपयी अपि काळजी थेज्वासःठी समय शी क्कारे भाठिष्यापीत कर्यका्यांच्या एक्टचाप्काडी चरश). परिस्थिणी विरपाया नक्‍त्ये ही कर आणि मौल्वयाच अरी मि अआळखणे- पपतण १ आप्वे; फिलिश अआपलामठी स्याणी लाउ शं. साए्याच्या पपर्पपक आणि एंटिक शाकिच्या चिकाचा हाच झा आहे. न त्याच' यह? जदला स्य. 4