उपनिषदांचा अभ्यास | Upanishadancha Abhyas

अध्याय श-र श्ह्ू नाहीं ती उकारामध्यें आद्दे असे ग्दणून एक प्रकारें उकाराच्या तुलनेनें वेदांचा हि. अधिक्षेप केल्यासारखे दिसतें.. मुण्डकोपनिषदांत हि. वियेचे परा ग्हणजेः श्रेष्ठ आणि अपरा ग्हणजे हठकी असे दोन प्रकार करून . ऋग्वेदादि चार वेद आणि व्याकरणादि सहा वेदांगें झांचा समावेश दृढक्या--अपरा--विदेंत केला आह. आणि जिच्या योगानें तें एक अक्षर पदरांत पड़तें ती पराविद्याः उसें गम्हटरें आहे. अ-क्षर शब्दाचा व्युत्पत्तीव्या इष्टीनें भविनाशी असा अर्थ होत असल्यापुें तो शब्द प्रह्मावें प्रतीक [ चिह्न ] होऊं शकतो. 3 मिल्थेकाक्षर ब्रह्म हा. गीतावचनांत हा च अर्थ असून तें अक्षर हस्व हि. नाहीं आणि दी हि नाहीं अरे द्याच॑ अठकारिक वर्णन केलेरें आढतें. हैं. एक अक्षर ज्याठा माहीत नाहीं त्यानें वेदादि. बार्ड घोकर्लीं असरीं किंवा व्याकरणीं चोखडा ।- तर्की अति गाढ़ा भदी जरी त्याची विद्वत्ता असली तरी तो निरक्षर किंवा अक्षरशन च समजावा असें उपनिषदांचें ग्हणर्ण भाहे. भाणि मीर्तत हि त्रयीविेच्या म्हणजे वेदांच्या मागे छागलेले लोक फार झ्ञार्डे तर स्वर्गात जातील . पण मोक्ष मिल्वूं दाकणार नाहींत भात्मज्ञानाव्या गंगेंत पोहणाप्या लोकांना वेदांची दिंमत सरासरी डबक्यासारखी