भयंकर दिव्य | Bhyankar Divya

१छ]) उपोदधात तर त्याबद्दल कांहीं सुद्धा अत्युत्तर्ग केडीं : नव्हता. यामळे वश्च मिळण्यास फार चास ' पडेल दिसरळें, शिवाय भापळा मुलगा । स्वतः पुनर्विवाह करण्याइतका चहकला नाहीत. कुटुंब वारल्यानेतर॒ वडिळांनी पुनः बळवंलरावास घरी येण्यायिंषयी व दुसरा विवाह करण्याविषयी अत्याग्रह चारळीवळा. ह ग बळवंतरावानें नाही ह्मणावं, आणि बॉडे- : त्याचं मन वळविण्याचा पराकाप्रेचा यन्न लांनी व्यांच्यासाठीं मुली पहातच रह्मवं. मुळी वत्याळठा दाखवाव्या, चायकोकडून व मुळीकडून ( बळवं- तरावांच्या चट्टिणीकडन ) त्यांस शा ग्रह करावा. परंतू चळवंतरावांनी काणा- आपल्या धु उरकृन ध्यावयाचें असा त्याचा विचार असं चळवेतरावांच्या वाडेठांस कळतांच त्यांनीही पनः आपळा तटस्थपणा सोडून चाळविळा. अशा विलक्षण स्थितीत ' च्िंचारा पडला होता. मनाचा तर निश्चय : क्री, चोलळलज्याप्रमा्ण करावयाचे आणि ; इकडे लर 'असा आस होऊ लागळा. इत- ' क्‍यांत त्यांची : सटका झाळी. सहदी दाद दिली नाहीं. वष दीड- वर्षेपर्यंत तर॒ अगदी आपला निश्लय कायम श्रेवला; परत पृ मीच्या नियमाप्रमाणे त्यांचे मनास प्रश्नम पत्नीचा : विसर पडुन “आपण खराखरीच एखाद्या ' कुलशीलवती दिंधवेशी विवाह करावा, झणजे आपल्या मताप्रमाणे भाचरण चू होईळ, आणि आपण पुनः संसारांत पडन र आपल्या इच्छेप्रमाणे समाजसुधारणेचे गाई पर्हे ढकळण्यास हातभार छाव. जन्मभर त्या कचार्टीतन अचानक त्यांच्या एका वद्ध मित्राची भाची एकाकी विंधवा झाळी. तिला मामाखेरीज दुसरं कहाणी नव्हते, आणि मामा या पक्षांतर असून सत्यास हा योग नुळुन॒ आल्यास चरा अभ वाटल, त्यांना लो योग जुळवून आणण्याची खटपट घाळविंली. ही लटपट त्यांनी चाळविंली खरी, परंतु ' त्यांच्या घरांतून त्यांस या कामांत मुळींच अविवाहित रा्ट्रन काय करणार !? असा ' विचार त्यांच्या मनांत येऊं छागला. तो त्यांनी आपल्या वृद्ध व तरुण मिंच्रमंडळीस सांगितलाही: मदत कसं, आम्ही तुमच्या पॅकताला चस, आम्ही आपल्या मुलास तुमची भावी मुलगी करू व तुम्हांला मृळगा झाल्यास त्याला आमची भावी मुळगी देण्यास अथातच पृुष्कळांस तो | पसंत पडला. कॉणी त्यास आम्ही अमुक ! । आणि स्वभाव उत्तेजन मिळेना; तथापि त्यांनीं आपल्या भावीच मन वळावे, बळवेतरावांनी : त्या मुलीस पाहिले, त्यांच्याही मनांत ती आ. अमे: आ मुळींच मार्ग पुर्ढे पहाणार नाहीं अशीं ' आश्वासन इउझद्वां दिली; परंत अशा : आश्वासनांनी हुरळून जाणाऱ्या पढतमृ- : खापेकीं बळवंतराव नव्हला. पृनर्विवाह ' करावयाचा म्हणजे कुळ, शील, गुण वगरे न॒ पहातां वाटेल तिच्याशीं एकदां लग्न भरळी आणि ली खरोखरच तशी होती. स्वरूप मंद्र. शुण त्याच्याहून सुंदर केवळ अमाल, लग्नाची तिथी ठरळी. मंंबईलच एका बाज्ञची जागा पाहिली, खरे मिच तेवढेच चोळावले. द्वारकायचाई त्यावेळीं सतरा वर्षांची होती. बळवेतराव आणि द्वारकाताई यांचा जोडा उत्तम जमला. दोनही माणस धीराची, निश्चयाची आणि स्वमतासाठीं च सत्यासाठी कराय वाटेळ ली संकटे सोस- ण्यास तयार अशी असल्यामळे त्यांचें ! दोघांचे फार चांगळं जुळले, बळवेतरावांस