जगाचे प्रवासी १ | Jagaache Pravaasi 1

मा्की पोलो हवाली केलीं. आणि आपल्या सहीशिक्याचे प्रवास-परवनिही त्यानें या प्रवाशाना 1देैले, हे जवळ असले म्हणजे प्रवाशांची सर्व तऱ्हेची सोय होत असे. प्रत्येक मुक्कामाचे अधिकारी, परवाना पाहिल्याबरोबर प्रवाशांची विचारपूस करीत, त्यांना शिथधासामग्री देत, आणि त्यांच्या सुखसोयींकडे पहात. परवानि घेऊन हे दोघे पोलो बंधु स्वदेशाकडे परत वळले. कुब्लाई- खानानें नेमलेला वकील खोगातल हा अर्थातच त्यांच्या बरोबर होता. वीस दिवस वाट चाल होते न होते, ताच खोगातल आजारी पडला; इतका की, ता जगतो कीं मारतो, असे झाले, शेवटीं तो म्हणाला कीं, माझ्याच्यानें पुढं येववत नाहीं. बरीच भवति न भवति होऊन पोलो बंधूनी त्याचा निरोप घेतला, आणि ते आपल्या मागाला लागले, खानाचे परवानेच बरोबर असल्यामुळे गावोगावच्या अधिकाऱ्यांनीं त्यांची चांगली व्यवस्था ठेवली; वाटगखचीला त्याना पैसे दिले; आणि प्रसंगविद्दोषीं वाट दाखविण्यासाठी बरोबर माणसेही दिली. इतकी सोय होऊनही या पोलॉंचा परतीचा प्रवास अतिशय जिकीरीचा झाला, येता येता, तीन वर्षानंतर ते आर्मिनियांत येऊन पोहोचले, १२६९ च्या एप्रिल महिन्यांत, ते एकर येथें आले, ती त्याना कळलें का, पाप चवथा %मंट हा मरण पावला आहे. गांवच्या ध्मीधिकाऱ्यांकडे हे दोघे गेल, आणि कुब्लाइखानानें सांगितलेल्या निरापाचे आतां काय करावें, असें त्यांनीं त्याला विचारलें, तो म्हणाला, * नव्या पोपची निवडणूक लवकरच होईल. तोपर्यंत तुम्ही थांबा, आणि मग रोमला जा. १ हा सल्ला पोलो बंधूना पटला; आणि दरम्यानच्या काळांत, आपल्या घरी एकदा जाऊन यार्वे, असं त्यांनी ठरावेलेॅ, घरी आल्यावर, त्यांना एक नवाच प्रकार दिसून आला, निकोले। पोलोची बायको मरण पावली होती. तो चीन देशाकडे निघाला $ ९ ३