नीतिमंदिर | Nitimandir

मन्वाज्ञा. च कन्याविक्रयनिषेध. फक ण्यानें कन्येचें किंचितही मोल घेऊ नये. जो लोभाने कन्येचा पसा घेतो; ती मुरले विकणारा होय. जे मुखं स्त्रीधन अथवा ख्तीला दिलेलं पालखी वगरे वाहन व स्त्रीला दिलेली वर्स यांचा उपभोग करितात ते अधोगतीस ज्ञातात. खियांस वागविण्याविषयी. बहुत कल्याण इच्छिणारे असे जे बाप, भाऊ, पाते, दार, यांनी स्त्रियांचा मान राखावा, व त्यांस अलंकारभूषणें द्यावी. बेथ स्त्रियांचा मान रद्दातो तेथें देव संतुष्ट होतात. बेर्थ खि- यांचा मान राहत नाहीं, तेथील सर्व क्रिया निष्फळ होत. बेर्थे झुलस्ियांस दुःख होतें, तें कुल सत्वर नाद्य पावतें. जेथें त्यांस पीडा होत नाहीं, तेथें त्याची सवदा भरभराट होते. अपमानानें असंतुष्ट होऊन कुलस्िया ज्या घराण्यांचें अ- हित इच्छितात तीं घराणीं अवदसा पाठीमागें लागून सर्वे पकारे नष्ट होतात. याकरितां हितेच्छु पुरुषांनी सणवार, लग्नकार्य, इत्यादि उत्सवांच्या वेळेस वस्त्रालंकार, उत्तम भोंजन, इत्यादि- कांनीं कुलस््रियांचा मान राखावा. ज्या कुलांत पाते भारयेवर प्रीति करितो, व त्याप्रमाणेंच भार्या पतीवर प्रीति करिते, त्या [चें कल्याण निश्चर्यंकरून होईल. सखी चांगली असली झ- जे सर्व कुल शोभते. स्त्री वाईट असली ह्मणजे सव घराणे शोभत होत. लहान सुना, मुली, गमिणी स्त्रिया, यांस अ- थीच्याही पूर्वा भोबन घालावें. त्यांस दिल्याशिवाय जी भक्षण करितो त्यास आपण कुन्याप्रमाणें भक्षण करिता हें समजत नाहीं. डन व ल् च्य