केकावळि | Kekaavali

1 आपल्या महाराष्ट्र भाषेच्या व्याकरणाच्या मस्तान बनत या कवी विषयीं सुचनाथ भर्ले लिहिल आहे कीं--- “ अलीकडेस पेशवाईत बारामतीकर पांडुरंगराव यांच्या “ दद्रीं मोरोपंत या नावाचे कारकून हाते, पुढ स्थांची “ क्ल[व्यव्यव्प त्त सवोत्कृष्ट पाहून स्थांस पांइ रंगरावानी आ- “ वल्या चे प्राणिक केछं; त्यारणी तर आपल्या रसभरित “ काव्याने या भाषेस केवळ संस्कृत भाषेची च मोडी आणिली. “ वामन आणि मोरोपंत यांस अनुक्रम महाराष्र भाषय व्यास * व श्रीहर्ष ह्यटन्यासहि साजेल. मारुत भाय विषया नाक * रडणारे जे शाह्मी व पडत यांस यांनीच छाजविट. आ- “ -जपावेतों ज कांहीं भाद्र संस्कृतभाषारूप पटीत कृटप * घाटन हेविल होते, आणि तिची किछी बाह्मणांच्याच स्वा« * धीन होती, ते ज्ञानेश्वर, एकनाथ, मध्वनाथ, मक्तेश्वर, वाः “ प्रन, मोरोपंत, आदिकह्षन जे ब्राह्मण काव झाले स्थार्णी उघडुन कादून, त्याचं माकत टण करुन, सव टोकास अर्पे- *-ण केट;ह्मणोन नुसते यांच काशल्यव चात वणार्वे इतकेच “ नाही, परंतु यांची आदार्यपूर्वक जी आपकारिक ब्रॉड * तिचीहि या मगा मशसा केली पाहिज”. यांत म्य मोर!- “पंत कवीची श्रीहषाशी तुठना केली आहे ती किती समंमस व योग्य आहे, हे, या कवार्चे सार काव्य साचत ठक्षप्रवेक पयालचनांत आाणिठें असतां तर घ्यानीं घेईलच, परतु मा- झ्या बृद्धीस अस वागते कॉ हा पढला त्यांचा, छहानला स्तात्रुप यंथ, म्याज वा म्यांबालबीषायं टीका केली आहे, याच्या काव्यसरणीचें मनन केळे असतहि' भ्यांनां आ- झ्या