क्रांतीच्या वाटेवर | Krantichya Watevar

सुखद थनवास र फाल राजसत्तेद्वारे क्ति करण्याच्या गोष्टी पठ येतात. पण राजसत्तेद्वार क्राति होऊ दययत असती तर हार्ती असलेली राजसत्ता सोठ्टल मगपान्‌ उद जगलात काला गेले असते १ पुप्फळाना वाटत कीं अशोकाच्या मळे चौद्ध धर्माचा सूप प्रछार झाला. परतु हा एक निव्शळ श्रम आहे. चौंद राजानी आपल्या धममीचा प्रसार करण्याचा प्रयःन केल्य तर हिंदु राजानी हिंदु धर्माला उरेजन दिलें. आणि राजाराजात छढ़ाया सुह झाल्या व असेरीस य्रौद्ध धर्म हिंदुस्थानादून नांहीसा झाला. तेव्हा राजसत्तेचा प्रयेश होता च धमंप्रसार होण्याऐवर्जी धमाचा ऱ्हास च होतो. राजलचेद्दारे छोकाची थोडीफार सेवा होऊ दाक्‍ते पण लोकाच्या उस्थानारचें कार्य राजलत्तेद्वार होऊ दकत नाहीं. म्हणून च मळा वाटते कीं, सतत श्रमण करीत शान- प्रचार करणारे पारिक्राजक् निघतील तर खाऱ्या देशात एक अर्धे बातायरण निर्माण होईल कीं सारे भूमिदानगार्य एका दिवछात आठोपून जाईल, सूर्यादय झाला म्हणजे पाथ लास खेझ्यात नी प्रत्येक घरात एकदम च प्रकार पसरतो ह्या च प्रमाणें एफ तारीख ठरवली जाईल नी त्या दिवशी भारतातल्या सर्व खेड्यात जमिनीचे वाटप होईल. तो दिवस आाणूण्याकरता किती हि काळ लागू द्या पण अखेरीस राम होणार ते एका च दित्रसात होणार्‌ !** घमदाट अरण्यात द्विरव्यागार वृक्षलताच्या सान्निध्यात एका उच देशझडी- रच्या डाक वगत्यात आजचा निवास होता. नेमकी सींदर्यस्थळ शोधून काढून त्या ठिकाणीं डाक बगले बाघधल्याबद्दल अशा वेळीं ब्रिटिशाचे आभार मानव्याबाचून राहवत नाहीं. चोहीकडे पर्वदाच्या रागा, खोल दरीदुन वाहणाऱ्या मंदीचे दुपारच्या उन्हात चकाकणारे स्यच्छ निर्मल पाणी आणि -वातावरणांतली हिरवीगार प्र्यान्तता । विमोआाचे वनवासी मन अश्या वनात विसावे. निबिड अश्ण्यातील पाऊलवाटेवर त्याना प्रभु रामचद्राचीं पदाचिह्दे आढळतात, निर्जन एकान्त ठिकाणी वाहणाऱ्या झऱ्यात त्याना एकान्तप्रिय अपीचे दीन होते. सारी झात यु त्याच्या द्याति शोधनात साथ देत असते. आजच्या भाषणात ते येथील लोकाना म्हणाले, “तुम्ही डागराच्या. झऱ्याच्या, नंदाच्या खगतींत राहता, पाय्यराची गोड गाणीं ऐकता, तुमच्या