कोरकू | Korakuu

सस च आ भा न स रस्त्यावर होती पेटलेली प्रचंड धुनी उजेडासाठीं. झोंपडव्यांच्या तझ््यांतून १४५ दिसत होता जाळ चुलीतल्या विस्तवाचा. धुनीभावती बसली होतीं क'हीं बालके-कांहीं पुरुष- हास्याविनोद करीत. १५० मला पाहतांच सारी झालीं तेथून पसार ! थोड्या वेळाने एका झोपडीतून -ज्या एकाच झोपडीत होती तेवत दिवटी ! - १५५ आला एक कोरकू बाहेर. होता तो मुखिया त्या चिमण्या गांवाचा. विचारलें मी त्याला, ** कोणते हें गाव १” १६० एक-दोनच झब्द तो पुटपुटला “ कोरकू '-मिश्चित मराठींत ! त्याचा बुजरेपणा त्याला बोळ देईना माझ्यादीं -क्षणभराने मी निघालो १६९५ परत मुक्कामी जायला. अ.ज आनच आ स आत. पाका नची जातां जातां माझ्या मनांत घोळूं लागला विचार : “* असोत जरी असले