कोरकू | Korakuu

सस च आ भा न सरस्त्यावर होती पेटलेली प्रचंड धुनी उजेडासाठीं. झोंपडव्यांच्या तझ््यांतून १४५ दिसत होता जाळचुलीतल्या विस्तवाचा.धुनीभावती बसली होतींक'हीं बालके-कांहीं पुरुष-हास्याविनोद करीत. १५० मला पाहतांच सारीझालीं तेथून पसार !थोड्या वेळाने एका झोपडीतून-ज्या एकाच झोपडीतहोती तेवत दिवटी ! - १५५ आला एक कोरकू बाहेर.होता तो मुखियात्या चिमण्या गांवाचा.विचारलें मी त्याला,** कोणते हें गाव १” १६० एक-दोनच झब्द तो पुटपुटला“ कोरकू '-मिश्चित मराठींत !त्याचा बुजरेपणा त्यालाबोळ देईना माझ्यादीं-क्षणभराने मी निघालो १६९५ परत मुक्कामी जायला.अ.ज आनच आ स आत. पाका नचीजातां जातां माझ्या मनांत घोळूं लागला विचार : “* असोत जरी असले