इन्द्रधनुष | Indradhanushhya

न नासा. अप रिक अटच. आव अ अलक “अभ आ कभ न. ओल. आल अ भा सर किक. . मेक कि मज धक आ४/ आय अ क (नसा च्म्टा गा चिन सिना ज्म नार्मल रा पी पि शी टी पी पिटी पिटी टी विली पिती पिटी पि टी चिली चिली ली पिटी पिली चि की टी पिली की पी ची निरी टी चि टी पटी च ““* असं माळरानांत दौडायला सापडलं, कीं पादाची स्वारी मोठी खष असते. घरीं चॅन पडत नाहीं त्याला. '' “ घरीं म्हणजे-?'' वासतीनं हलकेच प्रश्‍न केला. “ म्हणजे पुण्याला. तिथें पाशाला बरोबर घेऊन दौड करायची हौस मला कशी भागवतां येणार ? मी दिवसभर आपल्या कामांत असतों. '' वासंतीच्या मनांत आलं, कसलं काम म्हणून विचारावं. पण तिला धीर झाला नाहीं. आणि शिवाय तो लगेच पुढे म्हणाला, “* मग महिन्या दीड महिन्यानं दोन दिवसांची सवड काढतों अन्‌ पाशाला घेऊन इकडे येतों. त्या पलीकडच्या भोकरगांवचे पाटील आमची दोघांची मोठी उत्तम बरदास्त ठेवतात. तुम्हांला माहीतच असतील जानबा पाटील ? ”* “हो, आमच्या बापूकडे येतात ते कधीं कधीं. '' “ असं होय * म्हणजे बापूसाहेबांच्या अपण - '' त्यानं पुढचा शब्द उच्चारला नाहीं पण तो ओळखन वासंतीतं मान हलविली, अन्‌ किचित्‌ हास्य केलं तो तरुण म्हणाला, “ जानबांच्या तोंडून मी तुमच्या वडिलांचं नांव ऐकलं आहे. अन्‌ मला वाटतं तुमचंहि ऐकलं आहे. वासंती ना?” तिनं हसून त्याच्याकडे पाहिलं त्यान खिशांतून सिंगरेटची डबी काढली. एक सिगरेट ओठांत धरून डबी परत ठेवली आणि काड्याची पेटी हवी म्हणून तो खिसे चाचपू लागला. पण एकाही खिक्षांत ती त्याला मिळेना. त्याच्या रुंद कपाळावर आठ्या दिसल्या आणि त्यांकडे पाहतांना वासंतीच्या लक्षांत आल, कीं त्याच्या भवया दाट होत्या आणि डोळ्यांची नजर तीक्ष्ण व शोधक होती. तोंडांतली सिगरेट काढून घेत तो म्हणाला, “ 080 101 मला तर सिगरेट ओढायची विलक्षण तल्लफ झाली आहे. पाद्चा, 100 ०४ 98४6 108६011658 * ** पाशाच्या कानाची हालचाल झाली, व मान वाकडी करून तो धन्याकडे पाहू लागला. जणं त्याला म्हणायचं होतं. “ माझ्याजवळ कुठली काड्याची पेटी ?”' अडा 0) आाजकस- 18. > आ क आ. न नल सि आ अ न “ने जि ्यकडळ है हट ००