व्याही - विहिणी | Vyaahii Vihini

ग्रंवेश १ पहिला ] व्याही-विहिणी ११ ब्रिघडलेली चाल बायकांनींच दुरुस्त केली पाहिजे ! सांग, गळ्याची शपथ. मीना०- सांगते-सांगत !] शपथेवर नको कांही यायला ! अगदीं * लाला रूख ? चीच आरृात्ति झाली ! [चाल सांगते; उभयतां म्हणतात. ] ॥ कविता ॥। पूर्वजन्मी पुण्य केलें मूर्ति म्हणुनी लाभली ॥। कंठि आर्पिन कधिं- प्रियाच्या मंगला माळा भली ॥ १॥ नच कळे मी चंद्र बघुनी कदा गेलें मोहुनी ।। पूर्णिमेची वाट पाहे सोत्छुका अजि होउनी ॥ २॥ रजनिकांता, प्रियकरा त्या हृदयकांता पाहनी ॥ प्रीतिची चम्‌ चमू करीते अतरंगीं चांदणी ॥ ३ ॥। सिंधु तं प्रभुह्दी गुणांचा तव सरी कांधे ना मळा ॥ स्थान जरि का मिळत चरणीं धन्य तारे ही प्रेमला ॥ ४ ॥ साथे केळे प्रिय प्रभासा ! पुण्यमय निज नांब तें ॥। वाटतें प्रेम जपाबें मन परी हें लाजते ॥ ५ ॥ प्रभा०- वाः किती गोड काब्य हे ! जिव्हाळ्याचे उद्गार म्हणजे असे असतात ! मीना०- स्वतःचं स्वतःला सवच गोड वाटतं !1-आग बाई ! आई इकडेच आली ! झटकन वेषांतर करावं ! ( चंद्रभागाबाई प्रवेश करते; दोघे लाजतात. ) चंद्रभाग[-- जांवईबुवा 1 नको कांही मला हतकं लाजायल्म ! ही वघूपरीक्षा मोठी गमतीचीच झाली म्हणायची ! आहे ना बायको पसंत १ ( मीनाक्षी पळून जाते. ) आज संध्याकाळीं सीमांतपूजन रीतीप्रमाणे होई- लच; पण सध्यां तुम्ही विवाहित आणि अविवाहित या दोन स्थितींच्या सीमेवर उभ आहांत; तर आतांच पेलाभर केशरी, गरम दूध देऊन तुमच सीमांतपूजन करत, चला! चला, लाजू नका! मीनाक्षी !-अरे कुठं, पळाली चाय्तं ही! हं, खालीं गेली वाटतं! चला हं जांवईबुवा ! तुम्ही आलांत त्याच वेळीं मी दुम्हाला ओळखलं आहे !-चला हं ! प्रभा[०-( स्व. ) एकंदरीत या बायका चतुर खऱ्या. धाडस करून मी यांची गमत करायला गेला, तो यांनींच माझे नाटक केले! ( जातात. )