कारागिरी | Karagiri

८ कारागिरी ' तूं ये म्हणतेली / ... तर ते ऐकून अंग्रवर रोमांच उभे राहिले / किती सुंदर हा भावनाविष्कार म्हणावा? मयुग्धशंगाराची ही उधळण किती नामी? हयांच्याबरोबर खेळायला चंद्रमर्यांनीही यावं म्हणजे? लख्ख निर्मळ चांदण्यात खेळगाणी युरू झाली की, ललकारी येणारच चांदणारी चांदणा टिएुंस्स चांदणा उ निर्मळ अंगणारी आणि चंद्रसुर्यही पार ग्दाळून जास्तोवर हातात हात घेत त्यांच्याबरोबर मनसोक्त नाचणारच/ तुम्ही आम्ही हेवा करावा असलं हे जग या लोकांचं! न साकी कुडाची दारं लावलेली ह्यांची मातीची घरं. पण त्या भिंतीवर केवढी ह्ुंदर नक्षी काढतील हे लोक/ भरारा हात चालेल त्यांचा पक्षांच्या पिसांचे ब्रश. निसर्गातील वनस्पतीच्या रसातून उभे राहिलेले रंग/ बस्स! एवढंच पुरेसं होतं. कावेच्या रंग्रवर पांढरी* चित्रकारी उमटणार: देवाध्मातिली. पानाफुलांमधली. झाडाझुडांसारखी: जाणकारांना भ्‌ल पाडणारी. मनोहारी. देखणी. ही माणसं तशी साधी भादी. पण मोठी कत्राकार, एकमेकांचे हात एकमेकांत ग्रुंफवीत ग्रोल ग्रोल नाचताना लादप्रतिसादांचा आवाज तर उमटेलच पण दुधी भोपळ्याच्या वाद्यातून निमणि होणारं तारपा वाद्यही असं सुरेख वाजवतील की, ऐकणाराचं भान हरपून जावं/ मध्यंतरी कशावरून तरी उत्खवनातून सापडलेल्या दायदायिन्यांचा विषय निघाला या लोकांच्या दायिन्यांवरून तर त्यावेळी लक्षात आलं की, पर्वीचे लोक दगडांच्या मण्यांचे, काचेच्या मण्यांचे, दागिने घालीत. समुद्रातले शिंपले न्‌ गारगोट्या त्यांच्या दागिन्यांची शात वाढवीत. वस्त्रालंकाराचा सोस माणसाला फार पूर्वीपापूनचा. अजंठा वेख्ळच्या चित्र शिल्पांनी त्यातले दाखले दिलेले पाहिले म्हणजे माणूस थक्क होऊन जातो. केवढा सुंदर कल्लाविलास हा” वर्षानुवर्षे टिकून रहाणारा. आपलं वैशिष्ट्य अजरायर करून सोडणारा नव्या युग्रतही आपलं वैभव मानानं टिकवणारा: