पुरोगामी साहित्य | Purogaamii Saahitya

पुरोगामी साहित्य कच अण जणच कणकण आच आनच आपचे अक आन वकता तत पिती ति ततक पानोपानी आणणम क भाक बावटा प टी पी पी प्ली वी ची ऑल टी जव्टी्ी कष्टी फिट प्पट विटी वी व्टिसटीती स्टीवन स टी आ ाजी्टा्ीनी टीन सीजन आ्लीजमीी त नलीजा आते. नळीन आजी ह जली सा ्सीच्मीजी भौतिकवाद आज खुद्द भौतिकवादी व विज्ञानवादीहि सोडून देत आहेत; ह पाहून लो. टिळक असते तर त्यांना आनंदच झाला असता असें मला वाटतें. पण गीतारहस्याच्या भक्तांपैकीं फार थोड्यांना हा आनंद उपभोगितां येतो. मी ब्रह्मविद्येचें व नीतिशास्त्राचें उदाहरण घेतले, याचें कारण या शास्त्रांतील विचारांची छाया सवे वाछ्ययावर पडत असते, इतिहासमीमांसा, धर्मशास्त्र व राज्यशास्त्र या विषयांतील विचारांतहि आम्ही प्रायः गेल्या महायुद्धाच्या पूर्वीच्याच काळांत अद्यापि आहो. आमची संशोधनबुद्धे वाढत नाहीं व मराठीत शास्त्रीय वाच्ययाहि वाढत नाहीं, याचीं माझ्या मतें दोन कारणें आहेत. एक तर आमचें सवे उच्च अध्ययन व अध्यापन इंग्रजीतून होतें आणि इईर्लि्ा संस्कृतीच आज कित्येक वर्षे अधोगतीस लागली आहे. आमचें सवे उच्च अध्ययन व अध्यापन मराठीतून झालें पाहिज आणि त्याच्यावरील ब्रिटिश संस्कृतीची छाया बरीच नष्ट झाली पाहिज. इतिहास, अथंशास्त्र, राज्यशास्त्र इत्यादि सामाजिक शास्र व भौतिक शास्त्रें, यांचेच केवळ नव्हे, तर पाश्चात्य वाड्ययाचेंहि अध्यापन मराठींतून व्हावें, असें मला वाटतें. याचा अथ काय, असा प्रश्न कोणी विचारतील, तर त्यांना मी म्हणेन की, कालिदास-भवभूतींच्या वाड्ययाचें अध्ययन व अध्यापन जर इंग्रजीतून होऊं शकतें, तर मिल्टन-हेले, शॉ-इब्तेन [कवा कार्लाइल- रस्किन याचें अध्ययन व अध्यापन मराठींतून कां होऊं नये ! शाख, कला व नीति शास्त्रीय वाब्ययासंबंधी व त्याच्या इद्धीसंबंधी एवढें बोलल्यानंतर मी आतां शास्त्र, कला व नीति यांच्या संबेधाकडे वळतो. शास्त्रें व आज अन ल अप्टीज अ अहार हन अट हन अन्ड न आन जी न ह जा जच आजीला कनी हट लावी जच टाळी माशी 2 आटी नची आपन 8 पभ