सूक्तिरत्नावळि १ | Sooktaratanavaali 1

(१०) निरसावया अभिमान । तयाचा नियम टाकिला मोडोन । आपुली अन्य- र सारी । ते तुझिया नामाधारीं । नाहींच य! प्रत्ययाकारीं | सुखावले ॥%॥ तरी जँ कां ज्ञान । तब क्ृपेचें आसन । किंबहुना तव अनुग्रहावीण | ज्ञान तें अज्ञान निश्चये | ६॥ जरी तव अलुभह जाहला जननी । तरी ज्ञान तें अज्ञानचि वाटे स्वम्ीं । एवं दोन्ही दिठी अज्ञानकाहणी | मिथ्या जाहली ॥ ७ ॥ वरी आतां ज्ञानाची चाड । उगीच कां करावी _ जळफड | ह्मणोनि तव भक्छीच गोड | बाटे माये ॥ ८ | अगे पूण ब्रद्य जाहळा | आणि तव पायां विसरला । तरी त्या बह्मस्वाहूने वहिला । नरक मानिला श्रेष्ट आह्मी ॥ ९ ॥ जंव तुझी भक्ति घडे | तंब ब्रह्म तें पायां पड | हें जाणोनि रोकडें | तुजचि नभिलें ॥ १० ॥ ऐेसिया वो कां ॥ ११ ॥| यावीण अस्य कांहीं | सवेथा मागणेंचि नाहीं । आणि करो अखंडित | आणि श्रंथकर्तृत्न हें 'जाणोनि त्वाशेत | तव दास्ययुत मी होवो ॥ १३ ॥ मागें “ततू“पदलक्ष्यांशनिरपण आधी । निरूपिले या शद्टी । कॉ “लं“पद जाणे तोचि अवधि । अधिकारी येथ ॥ १४ ॥ _ माते *खं*पदवाच्यलंक्ष्ये | निरूपिअल भकत्ततयपेक्षे । आणि श्रीगुरुकृपा- पक्ष । आश्रवूनि स्वये ॥ १५ | कर्मफळाची कामना मसी | आणि _ दृढ देह्याभिमानी । या अविदयेचा आश्रय करोनि । राहे जीव ॥ १६ ॥ हा सालेन वत्वंपदवाच्य पक्ष । आतां शुद्ध बोलिजे प्रत्यक्ष । जो आपणा ,__ सात्वक | आभासख्ये सकलंक । परी ह्य अनादि कंटक | वद्ध आहे ॥१८॥ इश्वर भे आभास तटस्थ लक्षणें । जीव आभास आरूढपणें | ड यालागी श्रुति ऐसी झणे । आभास दीन्ही ॥ १९ ॥ स्वरूप जऔवहि ' 'थंरंत्रह्य | चेतचु पेक्यत्वें परम । परी सामधथ्येदृष्टया उपरम | दोघांमाजी . ॥२०॥ ह द्वैतचि परी अद्वैत. आणि परमार्थ नाही द्वैत । तें अक्ल-. 'श्रिम बक्तिप्रतीत । तेव घडे ॥ २१ ॥ कर्मॅफळकामना धरूनि भजन । ते 'त्प्रद अशुद्धत्वें मिथ्या जाण । आणि मोक्ष इच्छा. ही पूर्ण । तेंबेचि असे ॥२२॥ राजा आणि भिकारी स्वप्नीचा | जागेपणी अधि- झ्ग्- ड्‌ थाकुशक्ति पूर्ण । उघड जना दाविली ॥ ४ !| होख अ शिणले से- छपाळे | ज्ञानेश्वरमाते खेहाळे । तवयदसेवाप्रेम सोहळे । जन्म जन्म न्स्डे मोत्साहन देई । तंहे यातें ॥ १२ ॥ तुझॅनि बोलें हा ग्रंथ । तव दास्य. इच्छी मोक्ष | संसार तोडोने ॥ १७ ॥ तो जीव “तवं “पदवाच्य.