गोड सोबत | God Sobat

गोंड सोबत १७ लाला सुदर होती तिच्या उजव्या गालावर बारीक तीळ होता. तिच्या गळ्यावर बारीकसा कंगोरा होता ती मान वर करून पाहू लागली म्हणजे तो स्पष्ट दिथे. छे ! माणसाला भान राहावे तरी कस १ मी घिटाईने लिलीच्या बाघेसूद अगलटीकड निरखन पाहू लागला. लिलीची भरदार छाती पाहून जगाला आग लावावी असा भयकर विचार डोक्यात येऊ लागला. तिचे उघंडे दड घट्ट घट्ट पकडावे, तिच्या नाकाला नाक घासावे, तिच्या लाल्चुटुक ओठाना एकदा तरी स्पश करावा असले भयकर विचार माझ्या डोक्यांत थमान घाळू लागले. मी झेपायला बाहेर जाऊ लागलों तेव्हां लिली मळा म्हणाली, “ मी येते किल्यावर. येऊ १ '' “मावशी सोडीत असेल तर माझी हरकत नाहीं. तू काय माझ्या डोक्यावर थोडीच बसणार आहेस १ **' मी म्हणालो. “ अन्‌ बसले तर काय टाकून द्याल मला १ म्हटल, मी जरी रत्ना नसलें तरी माश्ञाह्दी काहीं तरी हक्क आहेच--- * “ कबूल--- * मी त्या नुसतग कल्पनेन मोहरून गेले होतों. --सकारळी आम्ही शिवनरी पाहून आला. दुपारी अवण खाण करून मोटारनें पुण्यास जाण्याचा आमचा बेत होता. मेना पराजंपे तर परस्पर मोटार स्टॅंडवर जायला उत्सुक होता तिला रात्रभर शेणाच्या वासाने झॉप आली नाही. ज्या गावात भर रस्त्याने गाढवं हिंडतात त्या गावात एक. क्षण्भर राहण्यास ती तयार नव्हती. सर्वजण जाण्याच्या तयाला लागले. पण मीं राहण्याचे ठरवलं. माझा बदललेला बेत ऐकून एकजण म्हणाला, “का रे राजा, इतका मावस बाह्देणीवर फिदा झालास १ ” मी किंचित्‌ ओशाळत्या मुद्रेनं म्हणालो, ““ बद कर वटवट- ** “ का १ सकाळी किल्यावर जाताना अन्‌ येतांना सारखा तिच्यापुढे कशाला रे गोंडा घोळीत होतास १ तुला काय बाटल, आम्ही बॉडल्यान दूध पिती १”? मी बोललो नाहीं मला ही थट्टा मनापासून आवडत होती, लोकांच्या डोळ्यावर येईल असा मी लिली्शीं भेदभावानें बोलत होतो, रत्ना माझ्या-