भाषाशास्त्र आणि मराठी भाषा | Bhashashastra Ani Marathi Bhasha

पहिले 1 सामात्य विवेचन---च्याख्या. डु डर प्रसाद, कवीची प्रतिमा, पदलाशित्य, अर्यगांभीर्य यगेरे संतःकरणाला पटणाऱ्या गोश्केडे फारस लक्य देणार नाह]. भाषेस तें रवरूप कर्णे प्रात झारे, प्राप्त होण्यास कोणकोणत्या शिपि्तींतून झार्वे लागलें, अमक्या शब्दाचा मूळ अर्ये काय १ तो यदलल्य कसा ! त्याला कारणें काय झाली ! इत्यादि गोष्टींकडे त्याचें लक्ष्य वेघंत. समोरच्या इंष्ठाफडे पाहणाऱ्या प्रत्येक मनुष्याचा दाटटिकीण सारखा कसा “असणार १ कावि त्याच्याकडे एका दष्टीन॑ पाहील व एक तत्व बाहेर काढील; यतनस्पतिशास्त्रज्ञ त्याच दुझाकडे अगदी दुसऱ्या दृष्टीने पाहील आणि पहिल्यपेक्षां अगदी निराळेच तत्व काढील, वनस्पतिशस्रशाची वनश्पतीकडे पाहण्याची दृष्टि आणि मभापाशास्त्रवेत्याची भाषेकडे पाहण्याची इष्ट एकच म्हणजे खुलासाप्रेरित असत्ये, वाब्मयासारखें इतर पुष्कळ विषय? भोषेमध्यें येतात. मार्पेत कल्ाकौदल्याचा इतिहास येणार, मभापेमर्ध्य राष्ट्राच्या घर्मांचा इतिहास येणार. दुसरे आणखी कां विषय भाषेच्या खोल सॉचामध्ये सांपडतील, ह्या सव विषयांचं एकवटलेले स्वरूप भार्षेत अंतर्भूत शोते. क यराच कालपर्यंत भापाद्याझाचा अभ्यास एक, एका विशिष्ट मापेपुरताच केला जात ससे च तो करतांना स्प भाषेपुरदाच मुख्य्त्येकरून एक दोन यावीकडेच राख असे, त्या म्हणजे एक स्वरप्रॉक्रेया भाणि शब्दाची स्पप्रश्निया, समोत होणाऱ्या प्रक्रियेकडे सुद्धा कोणी छक्ष देत नसत, यर थागितलेल्या दोन मुद्यांच्या थनुसगानें येणाऱ्या कार साध्या इतर या्यीचाऱी विचार करवा छागत असे, पण त्या भाषेच्या टापूच्या याहेरमजल जात गस, अजस भाषामापांचा दुलनात्मक विचार करण्याचा प्रपात सुरू शाला भव्हता. तुलनात्मक अम्यासा[चा उपक्रम सुरू करण्याचे भय सर्वार्शी सस्ट्त माकडे आहे. गेल्या ध्यतकांत कांईी युसेपीय पंडितांनी त्या भाषेचा झम्पाच फेला साधि संस्टृतवाब्पवरूपी उद्भ[वून मंयन करून विविध मकारय[ मनोरम रत्न शोधून काढली खाणि त्या रत्वाच्या तेजाने शिकडील सोकांस दिपवून आणि मारून टाकले, स्याचा परिणाम अशा शाला फॉ, ईिंदुस्यान आणि ट्ंदु झोक द्यांच्याबद्दल क्या कांही * रेइ-इंडियनी ' झस्पना त्यांनी ठरवून टाकस्या होत्या सयांना चांगलाच