दुनिया सर्वांची | DUNIYA SABKI

सगळे असती फक्त प्रवासी. काही काळ जगात येती. चालून आपल्या वाटेवरती, परत आपला रस्ता धरती. आयुष्यातील रस्ते सगळे, इथेच रहाती, इथेच संपती.”' अकबर म्हणे, “खरे असे. राजा मी एकमेव मसे. साधूबाबा खरे बोलला हा मोठाच धडा असे.” साधू वदे मग हसून थोडा, ''किल्ला मव्हे हा तुझा राजा. ही तर केवळ धर्मशाळा. तू असशी पथिक मुक्कामाला. दुनिया सर्वांची / ८ महाल कशाला,जगच सगळे केवळ एक धर्मशाळा असे. दूर जवळच्या पांथस्थांना इथे जरा विसावा मिळे. कशास गमजा मग कराव्या सर्व सर्वही माझे केवळ? नाही एकही गोष्ट आपुली घर असो वा रस्ते निव्वळ. नाही झाडे, झुडपे जाळी. वा मधमाशांची असोत पोळी. नाही खिडक्या वा दरवाजे नाही फुले ताजी-शिळी. नाही किल्ल्यांचे हे तट नाही मनोरे ना घुमट. ना दुनिया हो तुझी न माझी. ना कुणाची ही बांध खूणगाठ.'' अकबराला सुचेना उत्तर, मनात परंतु समजे. दुनिया सर्वांची / ९