बालरामायण | Balaramayan

; लद्वमुष्यायगाम्य मरहःराष्चडामणेरकालजजलदस्य चतुधा दैटिकि:ः शीलवतीप्तनरुपाध्यायश्रीराजशेखर इत्यपयाप्त बह- मनेन | स्मति नाठयित्वा अहो क्रिमपि कमनोया कवेरा- त्मन्याशीः । आद्यः कन्दो वेदविद्यालतानां नें चत्तनिनिपरेषं कवीनाम्‌ । या यनां तस्य नन प्रत्तरन्ती बाहुतिम देवता धत्रिधत्ताम ॥ ९४ ॥ ट्ट च म्म्‌ | जिहू देवि सरस्थतों भगवतोमग्रे समयां कर त्वां बद्राउज्जलि राजशेखरकविः सो {य स्वय याचते स्तृत्येएस्मिचिजवशमोक्तिकमणी रामे विरामे द्विषां कुणठा में प्रतिभिव देवतवशाद्वाचां प्रवृत्तियेद्ि ॥ १५ ॥ पारिपाश्विकः ! ता कि रण वण्णीअदि # । सत्रधारः । नन व्णितमेव देवत्तेन । बभृव वल्माकभव्रः कविः पुण तलः प्रपेदे भुवि भवमरेदुतामर । त्थितः पुनयाभवभ्रतिरेबया घ वत्तते प्रति राज्ञरेखरः ॥ १६ ॥ ग्रपिच । किं न भूतं सभ्यस्य शङ्करवरमेणो वेन्‌ । पतु श्रजरसायन स्चयितु वाचः सतां संम्रता व्यत्पत्ति परमामबाप्ठमवर्धि लब्धु रसस्तोतसः । ----~ --~------~ পপ শি तत्‌ किं न वरयत ।