मधुकर | Madhukar

শা আজি. ভাল: ` ७ ৮ मनाचा .कंमकुवतपणा, कमकुबत मनाला द्रव्याचा लोभ अजीबात सुटत नाहीं त्यानृढे व्या मनाची फार च उंच उदी क्ञारी तरी ती दानापयंत पौ्चते त्यागादतकी -तिचौ मजल আক शकत नाही. लोभी मनाला स्याय ফলা म्हणजे केसे च वाटते. स्यामूषटे त्याच्यापृढे ज्ञास्वकारांमीं दानाचे गोव्वे गाइले जहेत.. ` ` त्याग .अगदीं मूकछावर घाव घालणारा आहे, दान वरूत वरूत पालवीं खुडण्यापकी आहे. त्याग पोटांत घेण्याची दवा. भाहे, दान कपाव्ठावर फास- प्याची सुंठ भाहे. त्यात अन्यायाची चीड माहे, दानांत कौकिकाची.भीङ साहे. स्यागतें पापाचे महर फिरते, दानाने पपाच व्याज चृक्ते. त्यागाचा | ` स्वभाव दयाढु साहे, दानाचा स्वभाव मायात्ठ आहे. दोन्ही घमं च भरेत त्यागाची वस्ती घर्माच्या माथ्यावर आहे, दानाची वस्ती घर्माच्या पायथ्याक्षीं भाहें. । पूवीं माणूस আছি: লীনা শুভর আক राहत असत. कोणी ` कोणाच्या तान्यांत नब्हता. एकदा माणसाक्ा कांहीं उतावीचं काम पडले तेव्दा त्याने चोडचापारीं त्याची पाठ थोडा वेकापुरती भाड्य्त मागित्तरी भोडचानें हि बेजारधमं - भाट्व्‌न माणस्राच्या स्ह्णण्याका ` क्वृली दिली माणृप्त म्हणाला, ““ मला तुच्या' पाठीवरं तसे च दसतां येणार नाही. छगाम घाद देशील तरच तुक्ञी पाठ मला वापरतां यई.“ त्याने हे हि म्ह. कवल केके. माणसे छगाम घालून घोडयावर स्वारी केली. षोडयानें हि थोड्था वेलांत कामगिरी वजावूव दिली, भातां कराराप्रमाणें घोड्याची | ` षाठ मोकठी करावयाची, पणःमाणक्ताचा लोम सृटे ना. तो म्हणतौ: हुं. सभ मृडया, तुझी पाठ कांहीं मा सोडवत नाही. तेब्हां तेवढी गोष्ट त्‌ं मला माफ कर. नाकी तुं माज्ञी. चाकरी केली - बाहेस---आणि छापुढ़ें हि . .. करज्ील-<-ही गोष्ट मी कघी हि विसरणार नाहीं. त्यांवदल मी तुझी चाकरौी पथ | ` करीन. तु्यासाठीं तवेखा वांवीन. सुखा दाना देर्ईन. पायी पाजीन. दरार करीन. काय म्ह्णदील तें करीन. पण तेवढी नोष्ट कादं नको. भोडा चिचारां काय करणार ? मोठचानें लिंकादून त्यां मुक्या जनावरानं নাভী