भारतीय साम्राज्य | Bhaaratiiya Saamraajya

(११) गोरगरीबांवरच. संस्कृतांत एक ह्मण आहेना, अजा पुत्रंबालिंदद्याददेवो दुबल घातकः । कालाचा महिमा कांही विचित्र आहे. आमच साम्राज्य होतें, तेव्हां आमच्याकडे देखील नि्- त्सनेने पाहण्याणी कोणाची मगदूर नव्हती. आणि पे्षव्यांच्या वेळीं, व त्यांतही विशेषतः राज्यकार्य धुरंधर नानासाहेब फडणीसांच्या कारकार्दीत, सवे गौरकाय आणि खुद्द इंग्रज देखील त्यांस अगदी भिऊन असत, आणि फारच वचकून चालत. पण, आतां आह्यांस विचारतो कोण * आह्ली हतवीये व सामर्थ्येंहीन झाल्या कारणाने, केवळ गोगळगाईच बनला आहोंत. तेव्हां आह्मां हिंदूंबर सवौनी भडिमार करावा हे उक्तच होय. बरे, इतकेही करून, हे अनगेल प्रलाप वस्तुतः खरे असते, तर मग आमचे कांहीच बोर्णे नव्हते. कारणे, , आमच्या स्थितीचे कोणी यथार्थ वर्णन करीर. अथवा आमच्या नीतिमत्तेचे कोणी हुबेहुब चित्रं रेखील तर, त्याबद्दल यतू्किचित्ही वाईट न वाटतां आह्मीं तत्संबंधी उल्टी कृतज्ञताच ददषी- विली पाहिने. परंतु, जर तशी हकीकत नसेल तर त्याविषयी जेव वाईट वाटावे तेवढें थोडच.