भ्रमाचा भोपळा | Bhamaachaa Bhopalaa

शिवाय का कुठं खरूज येते? एवढ्यासाठी मला घराचा दरवाजा बंद करून दिंडीशीं भय्या बसवावा लागला ! [ भय्याचा वेष घेतलेला निरंजन टपाल घेऊन येतो. कचेश्वर : दरवाजा छोडकर यहां क्याँ आया, भय्या ? निरंजन : टपाल लेकर आया साहब! वो पोस्टमन अंदर आना चाहता था! लेकिन मेने उसको बाहर हकाल दिया ! कचेश्वर : (टपाल बघत) हा बघ पत्रांचा केवढा गहा आला आहे तो पोरटां- तून ! आपल्या पोरींच्या प्रेमासाठी तळमळणाऱ्या उमेदवारांचे अर्ज असतील हे सारे ! विलायतची डाक आल्यासारखीं येत असतात प्रेमपत्रं हीं रोज अशीं ! कांहीं दिवसांनीं मला आपल्या घरांतच एक लहानसं पोस्ट ऑफिस उघडावं ळागेल ! विद्यागौरी : कावीळ झालेल्या माणसाला सारंच पिवळं दिसतं, तसं आहे तुमचं ! साऱ्या मुलखाचे तुम्ही संशयी ! दुम्हांला एक देखील सरळ दिसायचं नाहीं ! माझ्या नांवाची आलेलीं हळदीकुंकवाचीं कार्ड देखील तुम्ही कधीं माझ्या हातीं लागू देत नाहीं ! कचेश्वर : अभीतक तुम यहां क्यों खडा है भय्या १ चले जाव दरबाजेपर ! नहीं तो कोई आदमी अंदर घुस आयिगा ! निरंजन २: आप फिकीर मत करिये साब, कोई अंदर नहीं आयेगा ! कचेश्वर : नही आयेगा काय १ परवांचे दिवशीं दुपारी एक माणूस सरळ आंत शिरला आणि खुद्याल आपला वर चालला होता ! मीं जिन्यांत अडवला म्हणून बरं झालं ! म्हणतो काय मला तो, कीं माझा पतंग अडकलाय वर गचचीवर ! तेव्हां मीं त्याची मानगूट पकडली भागि त्याला वावडीसारखा बाहेर भिरकावून दिला ! तूं बसला असशील त्यावेळीं घोरत कुठं तरी! ऐसा गाफिल रहता है तुम्‌! किसीकू अंदर मत आने दो ! निरंजन : अच्छा साब ! अगर मेरा बाप का बाप भी घुस आय तो मै उसे अंदर नही आने दूंगा ! [ जातो. कचेश्वर : म्हणून म्हणतो कीं इतका सारा उपद्व्याप करण्यापेक्षां या पोरींच्या लग्नाची खटपट एकदांची नाहिशी करून टाकली म्हणजे झालं, त्यांतून माझी प्रकाति ही अशी ! करी काय होईल याचा नेम भाहे का ! रॅ