मंगळ भुवन | Mangal Bhuvan

७ च च अंक पहिला-प्रवेदा पहिला ध्‌ चह! पीत असतांनाच गजाननराव टपाट चाळतात. ) मधकर---वरं, गजाभाऊ, निरोप घेतों आतां. गजञानन---अं* काय! जातो म्हणतोस १ बर तर ! आतां तुला काळजी नको ! ठुमचे कार्य निर्विघ्नपणे थाटामाटांत पार पाडायचं आमच्याकडे आहे. तूं अगदीं अगदीं निर्वास्त रहा. पुन्हा केव्हां भेटशील * मधुकर--तेच मी विचारणार होते. मला मुद्दाम एकांतांत तुमची भेट पाहिजे आहे. अत्यंत महत्वाचं मला तुमच्याशी बोलायचे आहे. गजानन--ठीक. ठीक. कांही हरकत नाहीं. केव्हांही. दुपारी, संध्या- काळीं, रात्रीं, म्हणशील तेव्हा तूं ये, नाहीं तर मी ठुझ्याकडे येईन. नाहीं पण तूंच ये. असा संध्याकाळींच ये फिरायला जायच्या बेताने, म्हणजे फिरणंही होईल आणि मनसोक्त बोलणंही होईल. मधुकर--बरं येतों तर. ( कमलाताईस ) येणार का ! कमळ--अ ! बरोबर जायचे * हो पण-- (सरस्वतीकडे पहाते. ) सरस्वती--कां १ ब्ररोबरच गेल पाहिजे का अगदीं जोडप्याने * भारीच बाई तुम्ही तरी--- कमळ--अग पण सखूताई, मी काय विचारते तुला * सरस्वती--हो, मधुकर, तुम्ही एकटेच जा. कमाताई, काय सांगूं यांना * मला ठुझ्याशीं बोलायचे आहे म्हणून-कां तुला माझ्याशीं बोलायचे आहे म्हणून * मधुकरपंत--- मधुकर--मी एकटाच जाती. माझी कांहीं हरकत नाहीं. मी आपलं सहज विचारलं दोतं. (जातो ) सरस्वती --हं, कमाताई, काय सांगायचे आहे तुला * बोल. कमल--( अडखळत ) सरूताई, मला किनई, तुला पुष्कळ पुष्कळ सांगायचं आहे. आत्तापर्यंत कीं तुला सांगितलं नव्हतं, कळूं दिलं नव्हतं असं गुपित तुला सांगायचं आहे. पण कसं सांगूं! कोणत्या शब्दांनी सांगूं १ माझी ्जाभच जड होते; मला किनई--- सरस्वती --सांग कीं, खुशाल सांग, इथं सांगायचं नसेल, इकडच्या देखत बोलायचं नसेल तर आपण आंत जाऊं---