चढाओढ | Chadhaaodh

अंक पाहेला-प्रवेश पाहेला $ गणपतराव:-आतां हद्द झाली; इथं सांगतात, थांबा वेळ आहे, आणि तिकडे सांगतात, आटपा उशीर झाला. ( घाम पसून ) छे, माण- साला वेडच लागायचं. सरस्वती:--आणखी किती वेळ लागणार आपलं आटपायला ? गणपतराव:-जरा थोडा धीर धरावा कीं नाहीं माणसांनी. तुमचे काय ? चांगलं जागच्या जागीं ऐटीत बसायला मिळतं आहे. नाहींतर माझ्या जिवाची पहा किती धांवपळ. सरस्वती:-तुम्हींच सांगितलंत कीं या जागेवरून हाळूं नका आणि आतां आपणच कुरकुर करतां आम्ही एके ठिकाणीं बसून राहिलॉ म्हणून. गणपतराव:-अरे पण- सरस्वतीः-पुरे झाली तुमची महाबळेश्वरची यात्रा. गणपतरावः-जेवणानंतरची वामकुक्षी ब॒डाली कीं-बरं बसा स्वस्थ आरामांत. सरस्वतीः-होय, पण आपलं आटपा एकदां लवकर. गणपतराव:-होय, तें पहा उघडळंच तिकिट आफिस ( घांवत जाऊन पांचसहा माणसांना ढकलून सर्वांच्या पुढं तिकेटें काढा- यला जातो. ) एक ग्रहस्थः-अहो महाराज, जरा पायाखाली पाहून चालावं. तिकिट मास्तर:-सवौनीं आपापल्या पाळीने तिकिटे घ्यावीत. पाठीमागून पुढें घुसूं नये. गणपतरावः-( पुटपुटत, कुरकुरत ) अरे रामा ! माझं सामान, माझी मंडळी. (वांकडे तोंड करून रांगेच्या शेवटीं जाऊन उभा राहतो. ) ( समशेर बहादुर संभाजीराव भॉसले व त्यांची पेटी घेऊन त्यांचा नोकर रामू प्रवेश करितात. )