स्वदेशी समाज | Svadeshi Samaaj

(२) पवित्र गाताग्रवचन कॉँग्रेसप्रांन प्रसिद्ध केल्यावर हे निबंध म त्यांतून ग्रथिद्र केळ, अनकांना त आवडले, आज पुम्तकव्याचे ते बाहेर का[टरित आहे. 0 रविंद्रवाय द्र कवि अहेत. प्रज्ञा व प्रतिमा यांचा दम साम त्यांचें ठायी होऊन खे महाकवरे वग* अडत, या निय! तन लीन गारी त्यांनीं ग्रामुख्य या आहेत. स्वगप्य छावळबतान व त्यागाने मिळळ ही पहिला गार, चयामाठां राष्ट्र: यापक मकटना कारून तिव्या दाण सवत सबा व ग्रचा कहत जनता जागत काणे ह दसरी गोर, तिसरी गोर म्हण सवांना प्रेमानें नांदवण्याचा महान्‌ भारतीय प्रयाग क प्या वेळेम ह निवेव हिहिदे गेढे ला वळम राष्ट्रात मिशादह काणाग एक गबकीय पक्ष व दुसरा प्रजुग्य जहाल पश्न अभ दोन पक्ष होते, खंद्रनायांनीं तया वेळेम सागित्े « भिक्षांदाददि त्याच्य आहे. त्या बगेवरच केवळ आदळ आपट करण म्हणजेहि मामथ्य नव्हे, ” त्यावेळच्या राष्ट्रीय सभतन टग्रजीठन व्याख्याने व्हावयाची, जसत सतय समावयाचा. राष्ट्रीय संध्या कशी असावी याचे विचार या निंवधांतून मांडळेट भाहत व आज ते महात्मागातींच्यामुळें प्रथक्षांत आळ अहेत, राष्ट्रीयता आज जनतेची झाळी आहे, हिंदींतन कारभार होऊ उागळा आहे. ग्रामीण जनततही रा््रीयमभा मरते, तेथें प्रामोबोग,