महाराष्ट्र कविचारित्र ३ | Mahaaraashtra ~ kavicharitra 3

भाग ३ रा-गारा कुंभार. ५ जोडून पांडुरंगाची प्रार्थना केली कीं, * पंढरीनाथा ! आपल्या भक्ताकडे तं कृपादष्टीनें पाहतांच त्याचे हात पूर्ववत्‌ झाले; पण मी माझ्या बालकाच्य[ वियोगाने कष्टी होत आहे, तर माझी आणि माझ्या बालकाची भेट करून देण्यास तूं समथ नाहींस काय !? ' असें बोळून संती स्फुंदस्फंदून रट्ूं लागली, ही तिची दुःस्थिति अवळोकन करून भक्तकामकल्पट्टुम भगवंतास तिची करुणा येऊन, त्यानें तिच्या मुळास रांगत रांगत तिजकडे पाठविर्ह ! उद्धव- चिद्धन म्हणतात:--- “रांगत बाळक धावुनि आलें, मह्देमा हा नामाचा । वेद्शाक्न पुराण वर्णी, कुंठित शेयवाचा ॥ * मग घांबत जाऊन संतीने आपल्या सुंदर बालकास उचळून कडेवर घेतळें व ल्याच्या मुखाचे चंब्रन केळं. हा देखावा पाहून त्या कोमळ अंतःकरणाच्या साधुसंतांचे नेत्र अश्रुपूणे झाले. मग रुक्मिणीनें गोरोबांस सांगितले का, * आजपासून तुझी शपथ सुटली. आतां तं आपल्या दोघी च्रियांचा अगीकार करून सुखार्न संसार चाळव. * जगन्मातेची ही आज्ञा ऐकतांच अआखेळ संतांनी गोरोबाचा जयजय- कार केळा. गोरोबांवींही आपल्या ख््रियांचा सप्रेम अंगीकार केला. एकदां गोरोबांस असं वाटले कीं, सगळ्या सत्पुरुपांस एके दिवशीं आपह्या घरीं बोळावावे. मग त्याप्रमाणें त्यांनीं प्रत्येक साधूच्या घरी जाऊन * आपल्या भागमनानें माझा आश्रम आपण पवित्र करावा? अशी त्यांस विनंति केठी. गोराबांच्या विनंतीस मान देऊन सवे साचु त्यांच्या घरी आळे. * साधुसंत येती घरा । तोचि दिवाळी दसरा ' असे मानणाऱ्या गोरोबांस संतदर्शनाने मोठा आनंद झाला; त्यांनीं त्यांची षोडशोपचारे पूजा केली व त्यांस पंचपक्का- ज्ञांचें भोजन घातले, निट्त्ति, क्षानदेव, सांवता माळी, सोपानदेव,