मराठी सुरस भाषांतर ५ | Marathi Suras Bhashantar 5

य्यास्यााजजडेड य सि भन, णन आसन चढ वकक न पजभवााब. १-त. क त क त्त पपप सकळ. आका. म व मीष्म, त्याप्रमाणेंच बाहीक, द्रोण, सौमदत्त, (राजा, परशराम, ' कण्व, * नारद कौरे पृष्कळ भूसिश्रवा, तेच दुसरे आष्बुह्द्‌ व पुतरपौ्न थोर पुरुषांनी, तुझ हित कशाने होईल हे ह्या स्वीचें वधवृत्त श्रवण करूनही पृष्ट तु सभेमध्ये विशद करून सांगितले, पण पुनः निवंत्‌ राहेछाच ! तेव्हां प्राणत्याग करंगे|तुं त्याचा अंगीकार केळ नाहीस, तेव्हां आतां ह दुष्कर होय, ह्यांत संदेह नाही. ह्यास्तव ह त्याच्या चिंतनानें तुझ्या मनास दु:ख होत श्रेष्ठा, हें सर्व वर्तमान सविस्तर प्रकारें महा नाहींना : बरे; राना, तुझ्या हिताकरितां झटत निवेदन करावे. आपल्या पूर्वजांचा तो श्रेषठ असंखेले भीष्म-द्रोण आदिकरून तुझे आ व ईतिहास कि्ताही श्रवण केढा तरी माझी तृत इद युद्धामध्ये शत्रूकडून मारखे गेले, हे होत नाही. मनांत येऊन तरी तुला दु:ख वाटतें काय १ ” नि जनमेजया, ल हात प भृत- राशी ह्याप्रमाणें भाषण केले, तें ऐकून घृत अध्याय दुसरा. रा्ट्ने मोग सुस्कारा किला व दु:खित होऊन कट तो बोढं. लागला. घुतराष्ट्र व संजय द्यांचा संवाद. धृतराष्ट्र म्हणाछा:--संयजा, काय सांगूं वैद्यपायन सांगतात:--राजा अनमेनया, २! दिव्याखेत्ता गर भीप्म व महाथनुर्ैर द्रोण कर्ण पतन पावल्यावर रात्रीपत गवल्गणाचा पुत्र श हे पडल्याचे जेव्हां मी ऐकिले, तेव्हां माझ्या संजय हा अत्यंत दीन होत्सांता वायुवेगाने मनास अतिशय दु:ख झालं! बाबा, त्या अश्व चाढवून हस्तिनापुरस प्राप्त झाला. तेथें भीष्माचा काय पराक्रम वर्णावा १ तो. पराक्रमी पोहोचल्यावर तो आतिशय खिन्न मनानें धृत- वलुसंभव माप्म प्रत्येक दिवशीं दहा सहस्र राष्ट्राच्या सदनी गेला. राजा, त्या समयीं धत. कवचधारी रथ्यांना ठार करीत अपे; प्रत्यक्ष राष्ट्राच्या घरीं फारशी आप्तखरकायांची गर्दी भार्गवरामानेंच त्यास बाळपणी घनु/वद्या शिक- नव्हती. धृतराष्ट्राच्या समीप जाउन सजयाने बिली व त्यानेच त्या महात्म्यास दिव्य अखे अवलोकन केलें तों, तो चिंतेने व दु:खाने अपण केली; आणि अशा त्या प्रबळ वीराहा अस्त होऊन अगदीं हताश झाला आहे, असें भजुनानें य्ञसेनाचा पुत्र शिखंडी ह्याच्या त्यास आढळले, नंतर त्यानें हात जोडून धृत-करवी-शिखंडाच्या संरक्षणार्थ त्याच्या पाठीमागे रा्ट्ररानाच्या पायांवर मस्तक ठेविले, आही नेह- उभें राहन-पाडिहे, असें जेव्हां माझ्या कानीं र फर माच्या रीर्ताप्रमाणिं त्याची पूजा करून “अरेरे ! ' आहे, तेव्हां तर॒ मळा अपर खेद झाला ! असे उद्गार काढिले व त्यास हटले, “ राजा, मी तसेंच, त्या द्रोणाचें सामर्थ्य तरी लहान होतें सनय आहे. तूं खुशाल आहेसना ः अरे, खतांच्या काय : त्याच्या प्रसादानेच कुंतीपु्वांना व॒ द अंपरांधांनी तूं. आपणांस संकटांत घाढत च्या राजांना महारयत्व प्राप्त झाटे. संजया, घेतलं असून अद्यापि तुझी 'नित्तवृति चांगली तो. महाधनुधेर द्रोण आपली प्रतिज्ञा खरी कर- आहेना १ विदुर, द्रोण; ्भोष्म, केशव ह्यांनी ण्यास उद्युक्त झाला असतां रणभूमीवर पृष्ट- पुढा पुष्कळ हिताच्या गोष्टी सांगितलया, पण दुन्नानें त्याचा वघ केला हणून नेव्हां मी शेले, त्या संव तुमपुढे व्यर्थ झाल्या; तेव्हां त्यांच्या 7; उद्य बघाय र झा. र॒ उदगर 'समरणॉने तला पश्चाताप हीत नाहना १ तसेच अध्याय ९७ पहा, ३. उद्योगपर्व अध्याय १२३ षा; नी