पुष्पहार | Pushhpahaar

प्रस्तावना, « गृहिणी साचिव: सखी मिथः प्रियशिष्या छालिते कळाविधो ”' रघुवंश; काहिदास. पाश्चात्य शिक्षणाच्या संस्काराने ज्या गोष्टींचा आपणांस विशेष लाभ माला त्यापैकीं ख्ियांना शिक्षण देण्याची इच्छा हा होय. अलीकडे खीशिक्षणाच्या फेछावास शक्‍य तितकी मदत दिली जात आहे व मुळांबरोषर मुळींच्या शाळा जिकडे तिकडे झाल्या अहेत. पण मुठीच्या अभ्यासाचा कायेक्रम काय असावा, ह्यणमे त्या समाजाच्या नेत्या होतील, व त्यांच्यावर समानाची काय जबातरदारी आहे ती त्यांचे ध्यानांत येळ, याविषयीं मात्र विचार अत्यंत शेथिल्यांने चाळू आहे. स्त्रीसमातातीऊच कांहीं व्यक्ति जोराने व जोगा पुढे येऊन जर समात्ांत याबद्दल खळ- बळ उडवून देतीछ, तर मात्र ही गोष्ट टकर साध्य होणार आहे. समाथानाची गोष्ट ही आहे कीं, हिंदुस्थानांतील सवे प्रांतां- तून कांहीं स्रिया व कांहीं स्त्री-पसंस्था पुढे येत आहेत, व खरी- शिक्षणासंबंधी खरी जागृति समाजांत उप्तन्न व्हावी यासाठीं खटपट करीत आहेत. अशा ्ियांपैकीं मुंबई इलाख्यांत ज्यांची नांवं प्रामुख्याने सांगतां येतील त्यापैकीं श्री. सौ. गिरिजाबाई केळकर ह्या एक होत.