पद्मा | Padma

पद्मा ११ आपल्या विद्याळ प्रपंचांत अक्षी एकरूप होऊन जाईन, कीं आपणांस वेगळी अशी कुटं सांपडणारच नाहीं ! ” “ मग मी दुसरा विवाह मुळांचे करणार नाही ! ” प्रेमभराने देवशम्याच्या छातीवरील पुप्पमाठेशीं खेळत रेणुका म्हणाली, “ असें काय करावे बरे माणसान ! सांगितलेले मुळीच ऐकू नये म्हणज काय १” “ बरें, आतां एकेन. पण ती दुसरी पत्नी जर भांडखोर निघाली तर्‌ १? “ असेना कां! मी मुळीं भांडायला उभी रहाणारच नाही! जिर्थे तृणच नाही, तिथे अग्नि काय करू केल ११ “« पहा बर ! विवाह झाल्यावर सगळ्या बऱ्यावाइटाचे उत्तरदायित्व तुझ्यावर आहे ! ”* “: असू दे ! अठ्ठावीस वर्षे आपल्या चरणांची सेवा करून मी तेवढ उत्तरदायित्व सांभाळण्यास समथे झाल्य आद ! ?' लगेच एक देखणी मुलगी पाहून रेणुकेन देवशम्यांचा विवाह करून दिला, देखणेपणाबरोबर माहेरच्या श्रीमंतीचा अहंकार बरोबर घेऊन ज्या दिवर्शी अभ्बिकेने देवशम्याच्या धरांत प्रवेद्य केला, त्या दिवसापासूनच त्या घरांत सुख व समाधान नः झालें. आम्बिका अहंकारी तर होताच, पण त्याचबरोबर दुराग्रही आणि हट्टी देखील, पहिल्याच दिवशीं रात्री तिन गाल फुगवून देवशम्यीस सांगितलें, “ सी तुमच्याशी मुळींच ब्रोलणार नाही ! * तिचे सुंदर खूप पाहून देवशर्मा तिच्यावर मोहित झाले होते. प्रथम प्रणय- प्रसंगांतला हा एक प्रवे्य असेल, अश्या कल्पनेचे ते तिचे मुख कुरवाळून तिला म्हणाले, “ महाराशी या दासावर कां कोपल्या आहेत १ ” त्यांना झिडकारीत आम्चिका म्हणाली, ““ अशाने कांही मी वद्य व्हायची नाही ! *' “ मग श्रीमतींचा कृपाप्रसाद जण करून या दासानुदासावर होईल, असा कांहीं उपाय या दासास कथन करण्याइतका हा कपाभाजन सेवक होण्याची शक्‍यता आहे काय १”