स्त्री - जीवन भाग - १ | Stri Jivan Bhaag 1

(११) ख्रीजीवनाची शेवटची प्रत माझी वेनी मरणशय्येवर असतांना मी करीत होतों. वैनी मरणदय्येवर असतांना मी तिला म्हणे--'* वेनी, आठवते का एखादी ओंबी.” ती प्रयत्न करी व म्हणे “ भावजी, नाही आठवत हो.” परंत एके दिवशी तिन एक ओंबी सांगितळी. मरणाचे आर्धी दोनच दिवस. पालगड गांवाचा टाकी लावुन रस्ता फोडा रंगीत गाडी घाडा भाइरायाला ॥ भावाला आणण्यासाठी रस्ता दगडाघोडाळ म्हणून गाडी पाठवतां येत नसेल तर दगड फोडून रहता करा व भावाला गाडी पाठवा. अशी ही भ्रातू- प्रेमाची अमर ऑत्री तिने मला दिली. मरता मरताहि माझ्या वैनीनें अमरे ल्ल[-वाडमय दिल. तिच्या आत्म्याला प्रणाम, “ छ्लीजीवन ” या नांवाऐव्जी “ व्त्रीहृदय '' अर नांव असतं तर चांगले झालं अलतें अभे कांही मित्र म्हणाले. परंतु आधी “ स्रीजीवन ”' ह नांवच छापले गेलं. त्यांची सूचना अधिक शथार्थ होती. म्त्राजीवन हे पुस्तक मुलींच्या शाळांवून तरी सर्वत्र जाइल श्र आपल्या मायवहिणी असें अमर वाझ्मय निर्मीत ह पाहून मुलींना स्फूर्ति यईल व नवीन जीवनावर त्या नवीन वाडमय निर्मितील अशी मी आशा बाळगतो . २४-२९ ४० लिमयेवाडी, सदादिव पेठ, पृण २.