राधेय कर्ण चरित्र | Raadheya Karn Charitra

बाळयव. सर्वांचे नेत्र द्वारप्रवेशाकडेस सहजींच वळले. तोंच त्यांना आंगचं कवच घारण करणारा, कुंडळांच्या योगानें मुखावर शोभा आलेळा आणि धनुष्य व खड्ग धारण केळेला पादचारी परवतच कीं काय, असा तेजस्वी कर्णे विस्तीर्ण रंगभूमींत प्रविष्ट झाळेला दिसला. तो सिंहासारखा बलाढय, वृषभाप्रमाणें वीर्यवानून गजेद्रतुल्य पराक्रमी, सुर्यवत्‌ देदीप्यमान, चंद्राप्रमाणें कांतिमान्‌; अग्नीसारखा तेजस्वी, सुवर्णाच्या ताडाप्रमाणें उंच व असंख्य गुणांनीं युक्त असा होता. कर्णाने रंगभूमीवर येतांच चोहोकडे एकवार पाहून द्रोणाचार्यास व क्ृपाचार्यांस वंदन केलें ब निर्भयतेनें अर्जुनास म्हटलें, “हे अर्जुना ! तुला निष्कारण गर्व होऊं देऊं नकोस. तुझ्यापेक्षा अधिक पराक्रम तुझ्यासुद्धां या लोकांसमक्ष मी आातांच करून दाखवितो. ” हें बोलणें ऐकतांच दुर्योधन आनंदित झाला व अर्जुन क्रुद् झाला. ५. कर्णानें रंगभूमीवर येऊन द्रोणाचार्यांच्या अनुज्ञेनें अर्जुनाने जें केलें होतें, त॑ सव करून दाखविले. कर्णांचा पराक्रम किंबहुना अजनापेक्षांही कांकणभर अधिक व त्यास अंगराज्य-केलें. सर्व सभ|सद फारच आश्चर्यचकित प्राप्ति. झाले. दुर्योघनास तर जणं प्रेमाचा पाम्हाच फुटला. तो म्हणाला, “ हे कर्णी! हें माझें सर्वे राज्य तुझें भाहे भरे समजून आजपासून अकृत्रिम स्नेहाच्या नात्यानें तूं बागत जा, व आम्हीही तसेच वागू.” कर्ण म्हणाला, “ तें सर्व टीक आहे. परंतु माझा एकच हेतु काहे. तो हा कीं, बर्जनाशी एकदां माझें वंदयुद्ध व्हावें. अर्जुनास तें सहन न होऊन तो म्हणाला, “ हे कर्णी | हा तुझा सभ्यपणा तुछा १