आत्मपुराण अध्याय २ | Atmapurana Adhyay 2

द्‌ आत्मपुराण भन्याय रे काणि विचारद्वारा यस्य तत्‌ तुरीयं १? असा करावा. स्थूल-सूक्ष्म-कारणं हीं तीन समश्ि-व्यष्टिरूपे विचारद्वारा ज्याची प्रापक-प्राप्त करून दे- णारीं-ज्ञान करून देणारी आहेत तें तुरीय, हाच * त्रिःनेत्रत्य ' याचा अर्थ आहे. वाराणसीत मेळेल्या जेतूळा मोक्ष मिळतो. याविषयीं प्राणा!- प्रिहोत्रोपनिषद , जाबाळ, तापनीय, मोक्षरम, अश्वमेषपर्ये, मत्स्यादि पु- राणे, पाराशरादि उपपराणें, सनत्कुमारसॅहिता इत्यादि काम्य प्रमाणें अहेत. ) (५ यस्यां वसाति सवीत्स[ भगवान्मूतभावनः । भवातीहृदयाब्जेस्हु- मध्यम घवटप्रमः ।॥। १६ !। भवड्रिरखिढे्देवमीलिरत्नपदांशुभिः । नमड्धि: सबेंदा हवीक्षीराजितपदाम्बुज: ॥ १७ ॥ अस्वयः-- यशया मगवान वेठेति । ( कीट ) संत्या, भूतभावन!, भवानीह दया<्जेन्हुमध्यमः, घवलक्रमः । समद ममवाद्ेः अखिळे: देवे: सर्वदा हषात्‌ मौलिरत्नपद[ग्रभिः नीराजितपद्शास्बुजच्या अर्थ---ज्या नगरीत भगवान--सर्वेज्ञ परमेश्वर -छीळाविग्रहानें तारक- मंत्रांचा उपदेश करणारा-राहतो. ( त्याचीच विशेषणे -) सर्वांचा अन्त. यीमी,प्रययेक कर्यांचे कारण,पार्वतीच्या हृदयकमळाळा प्रफुल्लित करणारा जो चंद्र त्याच्या मर्थ्ये ज्याची कांति-प्रतिबिंबता आहे असा सूर्य (ृंदु- मध्यम: ' इंदुमच्ये मा यस्य स इन्हु-मध्य-मः' असा विभ्रह.) कर्पूरगीर, १६ नमस्कार करणाऱ्या तुम्हां सव देवांकडून सवदा हषान॑ आपल्या मस्तकांतील रत्नस्थानमूत-रत्नांच्या स्थानीं असलेल्या भूषणांच्या किर- णांनी ज्यांच्या पार्यांना आरती केली. जति अना. ( तो ज्या नगरीत राहती, ) १७ मुनयो ये 'च वेदाश्व बहुधा वणयन्ति यम्‌ । कृतोपकारा राजानं बन्द्रिलक्षारणा इव |॥१८॥| यस्य शरूभंगमात्रेण ब्रह्माद्या; सकलाःसुरा; । शतवार॑ जगत्यस्मिन्भवन्ति न भबन्ति च ।॥|१९॥ तप उम्नं चचारादी यसुदिदय महेश्वरम्‌ । हिमवत्तनया देवी नारीणां प्रथम! वघूः ॥९०॥ भेनानीत्य गणेशत््च यस्य पुत्री महाबळी ! प्रमथा यम्य सेन्यानि