प्रतिबिंब | Pratibimb

अपुरे अभिनंदन ७ च भी शी चि की टी ळशी नी भी ली की त्यांचा. ” बोलतांबोलतां तिने हाताने वर्तमानपत्र चाळवल्यासारखें केले. “ हो! हो! मोठी चुरशीची होती निवडणूक. पण बापूसाहेबांनी जिंकली अखेर ! ” मी बोळून गेलीं. “ वर्तमानपत्रांतून येत होत्या खऱ्या बातम्या दोन्ही पक्षांच्या. ” मला मोठें आहइचर्य वाटलें ! असल्या गलिच्छ जागेंत हलकट थंदा करणारी ती एक वेदया अन्‌ पांढरपेशा वर्गाच्या भारदस्त भाषेंत बोलं शकते ! रोजचीं वर्तमानपत्रें वाचते ! “ तुमचं शिक्षण बरंच झालेलं दिसतंय १” मीं कुतूहलाने प्रश्‍न केला. “ तसं कांही फारसं नाही. मराठी पांचवी पास झालें मी. अन्‌ पुढं मात्र .. ” बोलतांना ती मध्येच थांबली. “ पुढं काय १ थांबलांत कां १” “ कांही नाही. भान न राहून मागची थोडी हकीकत माझ्या तोंडांतून निघाली !” “ मागची म्हणजे कसली १” “ हे जिणं नशिबीं येण्यापूर्वीची. पण जाऊ दे. तुमचा वेळ जातोय्‌ उगीच ! टांग आणायला सांगतं. ” पण माझी जिज्ञासा आता चांगलीच जागृत झाली होती. मीं म्हटलें, “ होऊ दे उशीर. आता घरींच जायचंय मला. .पण तुमच्या बोळण्य[सवरण्यावरनं माझ्या मनांत निराळाच तर्क आला आहे. तेव्हा तुम्हाला त्यांत अवघड वाटत नसेल तर तुमची पूर्वीची हकीकत ऐक ण्याची माझी फार इच्छा आहे. ”