गजेन्द्र मोक्ष नाटक | Gajendrasingh Natak

१० गजेंद्रसिंग' नाटक. कीर्ति, मान, संपत्ति मिळविण्याकरितां धाडस करावें अशी जी माझी उत्कट इच्छा होती; ती पार जळून खाक झाली ! 3 [ जाऊं लागतो, ता एक बेरागी प्रवेश करितो ब्वेरांगी--मंला; तुझे कल्याण असो. सरदार उदयसिंगाचा हाच का वाडा १ उ गुजद्र०--होय महाराज बवेरागी---तं कोण त्यांचा मुगा वाटतें १ गजद्र०---नाहे बेरागी--मग तृ त्यांचा कोण !१ ग्जेद्र०--कोणी नाही चैरागी[-( चीकरस दाने पाहून ) मुळा; इतक्या चौकस ह- छीने मी तञकडे पाहतो; त्याबद्दल मळा क्षमा कर. परंत तुझा चे हरा माझ्या ओळखीचा दिसतो. तुझ नांव-- गजंट्र०---गजंद्रासग चैरागी--- स्वग्त विचार करीत ] हाच तो मुलगा, (उघड ) पण कायरे मळा, तझा चेहरा इतका निस्तेन आणि उतरलेला कां दिसतो १ तझ्या सारख्या मुळावर चिंता करण्यासारखे असे संकट तरी कोणचे आहे आहे! गजेंद्र०--काय सांगू महाराज ! आपण सरवेसगप[रेत्याग के- हेळे, आपणाला ऐहिक सुखाची काय कल्पना ! द्वेरागी[-कां अस कां. म्हणतोस १ संसार असार वाद ला- गळा म्हणुन ही दिक्षा घेतली. मगं आम्हाला ऐएंहिक सुखदुःखाची कल्पना कशी नसेल !-पण मला; उदयसिंगाळा वेशीवर सांपडळेला तो तंच मलगा ना?