महाभारत भीष्मपर्व | Mahaabhaarat Bhiishhmaparv

२ ुभानंदकविकृठत [भीष्मप ऐसे अनेक संतपदरज मी | आनंदभावें वंदितो. ॥ १४ ॥ तुम्ही संत समर्थ। मी करुणा भाकितों अनाध । मजला करावें सनाथ । भारती टीका वदवावी. ॥ १९ ॥ एमं स्तवितां संतजनां । तयांसी आली करुणा । म्हणती, “भीष्मपर्व- रचना । प्राढृतमती बदावी.' ।॥ १६॥ ऐसा संतअनुग्रह झाला । तेणें उल्हास मनीं वाटळा । हेची नमन श्रोतयांठा । ऐका म्हणोनी श्रोतयां. ॥ १७ ॥ आतां सहावें भीष्मपर्व । अपूर्वामाजी अती अधूर्व । जयामाजी श्रीकेशव । विश्वरूप पाथा दाखवी. ॥ १८ ॥ तरी हे महाभारती कथा । राजा जञन्मेजयो परिसता । व्यासशिष्य असे वक्ता । वैशंपायन क्रप्रिवये, ॥ १९ ॥ तेची कथा श्रे तयांप्रती | आरुप बोले अज्ञान मती । क्षमा करोनि ऐकिजे संतीं । वदेन भावा निजग्रीती. ॥ २० ॥ जन्मेजय राजा प्रश्न करी, । 'बैशंपायना ! अव- घारी । श्रीकृष्ण राहिला विराटनगरीं । पुढें केसेपरी पै झाले? ॥ २१ ॥ तें ऐकाव्या आवडी भारी | स्वामी ! निवेदा सविस्तरीं | भीष्म पडला शरपंजरीं । तें ऐकावं निघा आवडे, ॥ २२ ॥ कैसें झालें ते कथन । इच्छामरणिया आलें मरण । तें सांगावें समूळ कथन । म्हणुनी चरण वंदिले. ॥ २३ ॥ वैशंपायन म्हणे, 'राया ! | धर्मे कोरखसभे गावल्गणी पाठविलिया । तो येवोनी दृर्योधनाचिया । बोले अभिप्राया धर्मसभे. ॥ २४ ॥ 'राज्यविभाग नेदी तुम्हांतें | मागुतीं जावें वनवासातें । द्वादश लोटोनी त्रयोदशाते । गुप्त असतां राज- विभाग. ॥ २९ | मग भीष्म द्रोण आणी वडिलें । नाना दृष्टांतवचनें बोघिलें । न मानोनी चौघांतें बोले । जावें वनामाजि कीं युद्ध. ॥ २६ ॥ ऐसें घर्मसभेसी गावल्गणें | कथिले दुर्याधनाचें बोलणें । यावरी प्रयाण श्रीकृष्णें । कुंजरपुरा पै केलें. ॥ २७ ॥ मग शिष्टाई सवादेखतां। भीष्मद्रोणादि सभेसी असतां । विभाग मागतां कोरवनाथा । नये चित्ता तयाच्या, ॥ २८ |॥ मग मागे पंच प्राम । पदर पसरोनियां पुरुषोत्तम, । तेंही नाइकोनी बंधकर्म | रावें श्रीकृष्णा योजिलें. ॥ २९ ॥ तेव्हां विश्वरूप दाखवुनी सभेसी | भ्रम घातला दुर्जनांसी । मग आज्ञा मागोनि सकळांसी । पांडवालयासी पै आला. ॥ ३० ॥ तेव्हां म्हणे मनमोहन, । “धमा! उपाय न चले आन । शिष्टाई न मानी दृयाधन । मरणा धरणे घेतलें. ॥ ३१ ॥ नाइके पितयाचें वचन । नाइके गांधारीचें बचन | न मानी भीष्मद्रोणवचन । विश्वासी पूर्ण कणांदी. ॥ ३२ | तयांनीं सांगितले कारण । भीमा्जुनांचें आम्ही करूं हनन । जय साधूनी तुजलागुन । देऊं राया ! निश्चयें.' ॥३३ | ऐस धमासी कथन करुन | म्हणे निती पि पितीेप नि पानच आह लक आआ< ठी १. संजय. २.तो धममसभे येवोनी दुयोंधनाचिया भभिप्राया बोलत से-असा अन्वय. ३. संजयानें