सवयी आणि अभ्यास | Savayii Aani Abhyaas

० दुसरे तंतु एंक एक असे मिळविल्याने दोवटीं मोठ्या जहा- जासहि तो भारी होतो. याचप्रमाणे सवयींची व्यवस्था आहे. प्रयेक मनुष्यास कांहीं तरी प्रकारचा सवयी तरुणपणी लागतील. द्याचा वेळ, ह्याचा उद्योग, द्याचे विचार, आणि दाचा मनोदृत्ति, यांचा एक प्रकारचा क्रम असेल. सवयी ह्याबर्‍्या असोत किंवा वाईट असोत, एकदा लागल्या ह्मणजे द्या केवळ मनुष्याशीं भिनून जातात, आणि त्याचा प्रकृतिरूप होतात. बहुधा सर्व चाळिशीांत आलेल्या पृरु- पांची स्थिति पाहिली असतां दृष्टीस पडेल, कीं यांला कांहीं अशा सवर्य$ लागल्या आहेत, की जांपासून त्यां- ची उपयुक्तता कमी होऊन यांस दुःख होते परंतु त्या इ- तक्या त्यांचा केवळ जविताशी निकट सलम दाल्या आहेत, कीं त्यांचाने त्यांचा पाश दुटत नाहीं; आणि बहुत करून तोडण्यास त्यांला धीर होत नाहीं. मी अः शी अपेक्षा करितो कीं तुह्मी सवयी पाडून घ्याल. कारण नाचा नित्यशः सद्यःपक्ष सवयी होतात, जास आपल्या आंगच्या सवयी नाहींत, असा झो पुरुष तो दैवहीनच समजावा. या करितां तुह्मी सवयी पाडून घ्याल असे मी इच्छितो, परंतु अशा सवयी पाहा, की जा सरलगामी अहेत*आणि जांपासून नित्यदाः मुहुर्त मुददर्तास तुमचे सौ- ख्य व तुमची उपयुक्तता हीं इद्वीप्रत पावतील. अर एका मनुष्यास एक वल्लांचे भांडार दाखविले आणि सांगितलें, की यांतून तुला पाहिजे' तो पोषाग पसंत कर, तो तुला जन्मवर नेसाबा लागेल; तर तो मनुष्य उंच जातीचा व टिकाऊ असा प्रोषाग शोधन काढणार नाहीं काय! अः