देशमुखवाडी | Deshmukhawadi

१४ देशसुखवाडी. [ प्रकरण र ही च आ स तझ आ |. अ प टी ची ती. नळ न चेही दी ि.टी सी चर. चनी ल सी पि पिटी पिटी निळी निळी चि टे चिड पटी पिळ फि वित फि टी चिज चिन. भि ळी व ह टीम लन. ग ळी चि. च ह प. जती चद सचन क ब, मत [अ “ किती वेळ झाला त्यांना जाऊन १” “ पण ते तेथें आलेच नाहींत, ” असें ह्यणून रायबानें * काशी १? * काशी १ अशा हांका मारिल्या. थोड्या वेळानें चोवीस वर्षींची एक विधवा बाहेर आली, ही राय- बाची सुलगी होती. देवर्डीवर हे दोघेच रह्दात असत. काशी वाड्यांतील दळण कांडण करीत असे आणि रायबा देवडीवर असे. तिला आलेली पाहून रायबा ह्यणाला, “ काशे, दाजीसाहेब आले हते का येथें १” र नाहीं. 99 “ पण बाबा दिवे लागतांना येथें भाऊसाहेबांना मुद्दाम भेटण्याकरितां घरून निघाले.” अभाकर ह्यणाला, “इतकी रात्र झाली अद्यापि आले नाहींत ह्मणून मला आईने पाठविलें.” मी आज दाजीसाहेबांना पाहिलें दखील नाहीं. संध्याकाळपासून मी वाड्यांतच ह्येते, आतांच तेथून परत आलें. ” “ पण बाबा भाऊसाहेबांच्या खासगी खोलींत बसले असतील तें तुला काय “ आज भाऊसाहब त्या खोलींत गेलेच नाहींत. आज त्यांची प्रकृति बरी नाहीं. संध्याकाळीं बाहेरून आल्यावर थोडसं जेऊन ते तसेच माडीवर निजायला गेले, आज राघोजी नव्हता ह्मणून मीच त्यांची गादी आंथरून दिली. ” “ आज बाजाराचा दिवस आहे, तेव्हां कदाचित्‌ ते तेथें गेले नसतील कशावरून १?” मध्येंच रायबा ह्यणाला “* नाहींन देशमुखवाडींत जातो असेंच ह्मणुन ते घरून निघाले हे मला पक माहित आहे. पण काशी एकदां जाऊन घरांतून चोकशी करूं येना १” काशी निघून गेल्यावर अभाकर क्षणभर स्तब्ध राहिला. इतक्यांत त्याच्या डोक्यांत कांहीं विचार येऊन यशवंता “विषयीं कांहीं खबर काढावी ह्या उद्दशान ता रायबाला ह्यणाला, “ कांहीं घरांतील नवल- शवेशेष खबर १---आज यशवंताला ह्मणे जेवायला नाहीं घातलं १” “ त कांहीं विचारू नको ! आतां ह्या घरांत नोकरी करण्याची शोभा नाही. ह्या दश्ममुखाच्या अन्नावर माक्षे हे केस पिकले ह्यणूनच आतां राहिलेले दिवस येथें काढायचे ! या आहा एक दच जुनी माणच आहोत ह्मणून भाऊसाहेब किंचित्‌ वचकून आहेत