मोरोपंती वेंचे | Moropantii Venche

की हे अमृताचे मेथ वोळले । की हे नवरसांने बो छोटले | नाना सुखांचे उचंबळलें । सरोवर ह ॥ २ ॥ व ही सुखाची तारवे लोटली । अक्षय आनंदे उतटलीं ॥ वि बनजनांशी उपेगा आळी । नाता मरयोगा कारणें ॥ ३ ॥ नमता कवीचा व्यापार । तरी कैंचा अक्षता जगदुद्धार ॥ ह्ागोनि कवि हे आधार । सकळ सृष्टीसी ॥ ४ ॥ बीची महती यापेक्षां अधिक चांगल्या तऱ्हेने कोणांस वर्णिता येणार आहे * दर कविता ही ज्ञानानँदजलानें संतत वाहणारी एक महानदी आहे. कः ता ही प्रापंचिक दर सुसह्य करिते; दुर्विकार नाहींसे करून मनुप्याट! 4, बळ, व निश्चय देते; उदात्त मीतितत्त् त्याला शिककिते; हृदयांत उदात्त प्रेमळ मनोवूति जागृत करून धश्चयावत्‌ जीवसृष्टीवर प्रेम करायला लावते 51 वस्तूंच्या सौदर्याची अद्भत गोडी घ्यायळा शिकविते; श्रेष्ठ पुरुषांच्या ९नांची रहस्ये सांगून कृतार्थ ल ह्मणजे इहपर लोक साधायचा मार्गे उवितें. कविता ही मतुप्याच्या वांट्याला आलेली अमृतसंजीविनी मात्रा आहे; अमृतवछी आहे; ही इहलेकीं अवतरलेली परमेश्वराची परमकृपा आहे सारातपतलांना ही कल्पवृक्षाची छाया आहे. -* सुकाविता यथस्ति राज्यें 4! असे न भतूहर्ीनें हटलं आहे तें किती खरं आहे ! सामान्य मनांच्या ररमेममार्ण सवंसुखांचें आगर काय तें राज्य, व मोठा भाग्यवान्‌ व सुखी म्हणजे 4 ती राजा ! पण नगांतळी सारीं सुख जरी एकवटली तरी कवितारसानुभवा- 2. होणाऱ्या आनंदापुर्ढ तीं तुच्छ आहेत असा वरील चरणाचा आशय आहे. . > हँ परमानंदाचं मूळ आहे. व ईश्वरदत्त रसिकता जर हृदयांत असेल - रँकापासून रावापर्यंत हवें त्याला या परमानंदाची गोडी चाखतां येण्या- झी आहे. मात्र ती रसिकता खरी पाहिजे. खरी रसिकता अंगीं अर्ल नभ उदात्त, पावन व उत्कृष्ट वस्तु तेवढ्याच आवडतात. रसज्ञाळा क - मारलेल्या सृष्टीत नेते. तेथील सर्व वम्तु सौंदये व सत्य या गुणां २ अशा दिसतात. व त्यांच्या दर्शनाने चित्ताद्य मी अनुपम आल्हाद हे त्याची बरोबरी कसलींही पार्थिव सुखे करूं शकत नाहींत. कानतार :: असणाऱ्या भाग्यवंताला * पूर आला अऔर्मदाचा । लाग उसळती प्रेमा. ? दा र'कोगच्या उक्तीचा अनभव प्टोणटी रेते'