संगीत विद्याहरण | Sangiit Vidhaaharan

अंक पहिल. ११ सधु ०:---अगदीं बरोबर; अगदीं जीवम्युक्त . होतील;-( पिऊन ) आणि महाराज,-संतरलें यांतले मद्य, कुडींतल्य प्राण निधून गेल्य तरी आपल्या नवऱ्याचे दावाला पतिब्रता ज्याप्रमाणें कवयळीत असते त्याप्रमाणें या पेल्यांतल्य दोवटल्ा थेंब नाहींसा झाला तरी या मधकराची जीभ हा पेल ( चाटून ) कुरवाळीत आहे; संजीवनीविद्येच्या समोर असतांना माझ्या जिभेला अक्षय सौभाग्य मिळालें पाहिजे, आचाय ! दक्रा०---मी हजर असतांना या मधुकराचा पेल्ल रिकामा होतां कामा नये, शिष्य०:---आम्हां दोघांचाहि केव्हांव रिकामा झाला आहे दार्मि०:-- जा ग, अणखी पेले भरून आणा, या दघांना मनमुगद दारू पिऊ द्या, [ दासी जाऊ लागतात. ] शिष्र्य०:--तेथून कशाला उशणायला पाहिजे १ तोंपयंतचा काळ फुकट नहीं का जावयाचा १ काळ फुकट दवडणें हें मूख.चें लक्षण आहे. मधु ०:---अगदीं बरोबर; अगदीं असेंच, तो गुरुकम्थेचा पेल्य तसाच अहे, त्यांतला प्रसाद आम्हां दोघांना निम्मा निम्मा वाढा, आणि मग तेथून मोठें भांडें भरून आणा, [( दासी देवयानीचा पेला घेऊ ल्यगते, ] दार्मि०:--हे ग काय ! हिचा काय म्हणून १ देवयानी, हा संजीवनीचा प्रसाद आहे; तुला घेतलाच पाहिजे, देव०:--त्यांचे पेले रिकामे झाले आहेत, त्यांच्या पेल्यांत हा प्रसाद ओत जा. इार्मि०:--जा ग, त्या तेथून थोरली सुरई भरून आण, (दासी जाते, ) आचाय, केव्हांचा तसाच पेला हातांत घेऊन ही उभी आहे | संजवनी विद्येचाहि प्रसाद न घेणें म्हणजे काय ! देव०१--दारू पिणें मल्य आवडत नसले तर ! शुक्रा०१---नाहीं बाळे; दुल तो. प्रसाद घेतल्यच पाहिजे,-हं, आढप,