श्री हरिवंश पुराण भाग २ | Sri Harivanshapuran Part 2

शध महर्षिव्यासप्रणीत॑ श्रीहर्विंगछराणं । _ [ अध्याबः मधरसज्लस्ताससी जनमेजय: २० अमतीं वषुष्ठमासतां नियातयत स ग्रहात । यया से चरणे! माध पातिती रेशुछाण्ठिती २१ दौंडीर्ये मे यया भझ्लं यशो सानश्व दाबत: । न चंदा डर सिच्छामे पारिक्लेषामिव खजख्‌ १२ न स्वाढु सोठक्षांते नरः छुख स्वपित वा र्ड्ः अन्वास्ते यः प्रिया भार्या परेण मृदितासभिह १३६ एवढछेः प्रभावन्त छु पारपक्लत जुपस्‌ । गन्धर्बदराजः प्रोवाच विश्वा वसुरिद वचः २४ विश्वावसहचाच ॥ ब्रियज्ञझञतय- ब्वानं वासवस्त्वां नमृष्यते । अप्सरा त्तेन पत्नी ते विंहिंतेयं वठुष्टमा २५ रमा चासाव्सरा दुवा काशिराजतुता सती । सेषा योषिद्द राजलू रत्नभूताहुभूयंताझू २६ यक्ष [बबरसाताय विघ्वासिन्द्रेय ते कृतस्‌ । यज्या ह्याति कुरुश्रेष्ठ सद्ध्या वा[सवोपसः २७. !िर्भत्या मॅमदा च्छ- स्तव क्तफळेबप । तस्मादावतिंतश्वेव कछठुरिन्ह्रेण ते विभो २८ मायंषा बासवलनेह प्रदत्त विश्वामेच्छता । कतोंविविरमालाय संज्ञप्ं विश्ववाजिनस्‌ १९ रतमिन्बेण रंभाया सन्य या वपुटटसाष । अथ ते एुरवः दाप्ताश्वियक्ञद्ातया]जेन! १० अशितस्त्य च 1विपम्राथ्य बळाादव्दसर मादिह । त्वत्तश्रैव सुदृर्धर्षा श्रियक्षशतयाजितः ३१ बिभेति हि सदा व्वसो ब्राह्मण्य! ' बासवः । एकेनवे तदूभयं तीण शकेण मायया ३२ स एष सुमहातेजा विजिगीधुः एरंदरः । कथमन्येरनाचीर्ण नघुदरिनविक्रमेत्‌३३यथेव हि परा बुद्धिः परो धर्मःपरो दसः ।यथेव परसै- गहामध्ये असलेल्या ब्रियांना अशी आज्ञा करिता झाला २०. “* या असाध्यी वपुष्टमेठा माझ्या घरांतून घालवून द्या. कारण तिनें माझ्या मस्तकावर घुळीनें भाळेळे दोन्ही पाय ठेविडे आहेत २१. तिन माझें सर्व माहात्म्य नाहींसें के, यश व मान यांस दूषित केलें. कुस्करून सोडल्या पुष्यमाळेप्रमाणे हिहा पाहण्याची मी इच्छा करीत नाहीं २२. दुसऱ्याने मळीन करून सोंडळेल्या आपल्या प्रिय भार्थेसहवर्तपान जो या छोकीं रहातो त्याला अन्न गोड लागत नाहीं व तो एकांतांत पुखानं निज शकत नाहीं २३. याप्रमाणें मोठ्याने भाषण करणाऱ्या क्रुद्ध पाशिक्षित राजाला गंघर्वराज विश्वावसु असें वचन बोलला २४. विश्वावलुः-- इंद्राला तीनर्श॑ यज्ञ करणारा तुं सहन होत नाहींस. त्यानच ही वपुष्टमा अप्परा तुझी पत्नी केली २५. रंभानांवाची अप्सराच ही काश्षिरा- जाची कन्या व तुझी साध्वी देवी झाली आहे. हे राजन, ही श्रेष्ठ खरी आहे. रत्नभत अशा हिचा तूं अनुभव घे २६. तुझ्या यज्ञामध्ये न्यूनताखपी छिंद आढळतांच इदवाने विघ्न कळ, तथापि हे करुकुलश्रेष्ठा, तूं यथाशांख यज्ञ केला आहेस. समृद्धीने इंद्रतल्य आहेस २७. हे राजन्‌, तुझ्या यज्ञफलांच्या योगानें आपला पराभव होईल कीं काय ह्मणून इंद्र भीत असतों. हे विभो त्यामुळेच त्यानें तुझ्या यज्ञांत असें विश्न आणहे २८ विघ्व करण्याची इच्छा करणाऱ्या देवेंद्रानें मायेचा उपयोग केला. यकिय अश्वाला मारठे आहे हेच य्ञाताठ छिंद्र मिळाळ असतां जिला तूं वपुष्टमा ह्मणून समजत आहेस त्या रॅभेश्नीं त्यार्ने संयोग केला. तुझें तीनशें यज्ञ करणाऱ्या बाह्मणांस त॑ शाप दिलास २९ ३०. याप्रमाण॑ तू व ब्राह्मण असं दाघेहा इंद्रतुल्य बलापासून अंश पावला आहां. कारण तीनही यज्ञ करविणारे ते कल्विज तुझ्याहूनही अतिशय असह्य होते. तड याहूनही त्या ब्राह्मणांचे . इंद्राला फार भय वाटत होत. पण त्याचें एकाच कपटप्रयोगानें त्या दोन्ही भयकारणांदें उचच कल आहे ३१,३२२. असं जर नसतें तर तो महातेजस्त्री व विजयेच्छ इंदर ढुसऱ्या काणीही कधीं न केलेलें, असें हें नातवाच्या खरीचें अतिक्रमण कें करता ! ३३,