संगीत स्वयंवर | Sangiit Svayanvar

थँक पहिला. ११ स्नेहळता:--मग सांग ना ती मौज, रुक्मिणी:---अग मीं दादांना सांगितलें ते आले म्हणून; तो मेला शिशुपाल दादाजवळ होता, तरी सांगितलें ते आले अहित म्हणून, स्नेहळता:--हें तुं मला मघा्ींच सांगितलेस ! रुक्मिणी:---अग, तो मैला शिशपाळ जबळ होता तरी भ्यालें नाहीं, अगदीं घिटईनें बोललें,--अगदीं घियईनें-त्याला कस्पयप्रमाणें लेखून बोलले, स्नेहळता:--होय का १ शिश॒पालाची भीति तुला बिलकूल नाहीं का बाटली १ रुक्मिणी:--त्यांचें दर्शन झाल्यावर भीति कोणाची वाटणार १ पण खरा आनंद तो ह्याहून पुढं आहे.हे बघ कीं नाहीं, मी दादाच्या देखत- शिशुपालाच्या समीर- त्यांच्याशीं बोलले देखील ! स्नेहळता:--खंरेंच का! काय बोललीस तं १ रुक्मिणी:--अग, ते देखील माझ्याशी बोलले-.तू॑ जवळ असतीस तर तूं मला अगदीं निलंब्जच म्हटलें असतेस, स्नेहळता:--ते काय म्हणाले, तूं काय बोललीस ! रुक्मिणी:--ते काय बोलले तें मला आठवते; पण मी काय बोलले; हे मला आठवतच नाहीं-त्यांचें पाहणें, त्यांचें वागणे, त्यांचें बोलणें सव सर्व आठबतें-आतां मी त्यांना पाहत आहेसें वाटते, आतां ते माझ्याकडे येताहेतसें वाटतें-पण बाइ, माझं मला कांहीं आठवतच माही !-मांझी स्वतःबद्दलची शुद्धच तेव्हांपासून नाहींशी झालेली दिसते; नाहींतर मी इतकी निलज्जपणाने वागलें असतें का १ स्नेहळता:--तखुणींना निलंज्ज करण्याची हातोटी श्रीकृष्णाला उत्तम साधली आहे, असें मथुरेस सव॑ लोक म्हणतात; आणि म्हणूनच स्त्रियांच्या संबंधानें त्यांना सज्जन न मानण्याचा प्रघात त्यांच्या वेऱ्यांनीं पाडला आहे,