केकादशं | Kekaadashan

ह$.) सलील तई मंदराख्याहे नग स्वप्ठीं घरा. तई ह्म० समं द्रमॅंथनसमयी कमोवतार घेऊन मंदरनामक पर्वत सलील-सहज, अनायासान आपल्या पृष्ठभागावर घारेतां झालां. यापेक्षांही जड पदार्थ तुह्मी उचलिला, तेही मी सांगती. वराहतनु घेउनी उचलिली रदार धरा. वराहवितारी वराहतन हझ० डकराचं दारीर धरून रदार झ० दंताच्या अग्रमागाने घरा झ० पथ्वी उच- लिली. तर असे असे जड पदार्थ तह्मी सहज छीळेन उचालिळे असता, सद्दधर तह्मां कसा पतित हा. हा- हा] जो मीपतित तो तुझांला सदधर ह्य उचलळावयास भथोत उद्वरावय[ास जड कसा झाला! कशाही जडाचा उद्धार करण तह्मांस अशक्य नाहीं; साहजिक आहे मग न कां उद्दरा. ह्म० माझा उद्दार कांकरीत नाही? छवकर थांवा आाणि माझें रक्षण करून माझा उद्धार करा हें तात्यये ॥ ७ ॥ वा नतावनधृतब्रत ज्वलन तूचि बा- धावनीं, पदप्रणत संकटी प्रजव तंचि बा धावनी । दया प्रकट दाखवी कवण सांग त्या वारणीं, सतीव्यसनवारणीं जयजयार्थ त्यावारणीं॥६॥ महाराज, दाएणागताचे रक्षण करणे आणि साचे